Dit is geen complot, of toch misschien een klein beetje

Enkele dagen geleden verscheen, out of the blue, aan de andere kant van de taalgrens een documentaire met de prikkelende titel “Ceci n’est pas un complot”. De documentaire deed meteen heel wat stof opwaaien omdat de makers ervan dieper ingaan op de coronaproblematiek en vooral de problematiek van de maatregelen rond het virus. Heilige huisjes werden niet gespaard en het hoeft dan ook niet te verwonderen dat heel wat mensen op de achterpoten stonden te briesen. 

Voor de goede verstaander: we zijn noch pro noch contra de stellingen die de filmmaker aanhaalt. Alleen kunnen we hem wel volgen in het idee dat andersdenkenden vandaag de dag bijna per definitie worden geklasseerd als complotisten. Het is normaal dat mensen vragen stellen bij de uitrol (in ons geval de desastreuze uitrol) van vaccins, wat nog niet meteen met zich meebrengt dat ze geloven in de 5G saga en de Illuminati. Wat de filmmaker ook siert is dat hij, in tegenstelling tot andere montages zoals Hold-Up, het coronavirus helemaal niet minimaliseert. Hij is er zich wel van bewust dat we met een duidelijke pandemie te kampen hebben, alleen stelt hij zich heel wat vragen bij de maatregelen en de communicatie errond. 

En dat is net waarom ‘Ceci n’est pas un complot’ bij heel wat mensen in het verkeerde keelgat is geschoten. Het afgelopen jaar is onze democratie grondig hervormd geweest. We volgen blindelings de weg van de wetenschap, die op heel wat momenten zelf niet eens wist in welke richting ze moesten stappen. De communicatie was een ramp, met vaak tegenstrijdige meningen die dezelfde dag nog wereldkundig werden gemaakt. Van ‘mondmaskers geven een vals gevoel van veiligheid’ tot ‘ze zijn onontbeerlijk’, een mens zou er voor minder het noorden door verliezen. Toch was het evenzeer onkuis om daar bemerkingen over te maken. De wetenschap, meer bepaald een selecte groep experts, kreeg carte blanche en kon vaak door middel van een eenvoudige tweet een kettingreactie aan maatregelen in werking zetten. Waar er in het begin nog sprake was van een debat, helde dit meer en meer over naar een totalitair systeem waar zelfs andere wetenschappers opzij werden gezet wegens “te positief”. 

Neem een detail en vergroot het uit

Dat is dan ook waar ‘Ceci n’est pas un complot’ handig op inspeelt. De gebrekkige communicatie en het permanente gekibbel worden voortdurend uitvergroot, waardoor het wantrouwen van de kijker nog meer wordt gevoed. De wetenschappers die aan bod komen, zijn ook daadwerkelijke wetenschappers die nog steeds een actieve rol spelen in de Belgische medische sector en de cijfers die worden gebruikt, zijn cijfers die door Sciensano worden gepubliceerd.

Helaas kan de filmmaker, in dit geval Bernard Crutzen – gekend vanwege zijn confronterende documentaires, het niet laten om toch enkele van de meest gekende complottheorieën erin te verwerken. De inmenging van de Bill Gates foundation of de link tussen de wetenschap en de farmaceutische industrie is zo een all-time klassieker en ook het feit dat de gesprekken met de wetenschappers worden geknipt op de momenten dat het past. 

Uiteindelijk is ‘Ceci n’est pas un complot’ wel het kijken waard, al was het maar dat het mensen aanzet tot wat zelfkritiek. We hebben allemaal recht op een mening en wie onze mening niet deelt is niet noodzakelijk de vijand. We hebben lange tijd moeten vechten op die vrijheden te verwerven, laat ons niet het slachtoffer worden van een pandemie-madness. 

De docu is gratis te bekijken op Youtube: klik