Foodchallenges, wanneer voetballen niet je ding is

Foodchallenges, het is het soort van wedstrijden die onze specifieke aandacht trekken. Hoewel het over de grote waterplas een heuse sport is geworden, hinkt België nog steeds achter op het gebied van competitief eten. Naar alle waarschijnlijkheid moet onze Europese manier van denken hier een belangrijke rol in spelen. Europeanen hebben, nog voor er sprake was van de Verenigde Staten, hun deel van de miserie gekend. Hongersnoden, pandemieën, oorlogen bij de vleet en allerlei andere taferelen die er eeuwenlang voor hebben gezorgd dat eten niet altijd evident was. 

Toch zit het concept in de lift. Immers, ondertussen hebben we al begrepen dat deelnemen aan een foodchallenge niet noodzakelijk gelijk staat aan het verspillen van eten. Wat je niet op krijgt, dat neem je gewoon mee naar huis in een doggybag.

Hype in de VS, onbekend in eigen land

Het onbekende karakter van foodchallenges in ons land is eveneens deels te wijten aan het ontbreken van exposure. Waar onze Amerikaanse collega’s van iedere wedstrijd een heus mediaspektakel maken, passeren dergelijke events hier vaak (onverdiend) onder de radar. Daarnaast vergeten we vaak dat heel wat van die food-atleten ook rigoureuse trainingsschema’s volgen. Zomaar even je naam opgeven om Belgisch kampioen frikandellen eten te worden? Het is heel wat minder eenvoudig dan je zou denken. We kunnen nog brutaler zijn en gaan stellen dat het een echte way-of-life is voor de professional’s uit de branche.

Het zijn dingen die ons liggen en waar we maar al te graag zelf aan deelnemen. Onze reportages rond dit onderwerp, compleet met video’s, verschenen reeds in De Krant van West-Vlaanderen en P-magazine. Het zijn verhalen die keer op keer indrukwekkende cijfers halen, waarbij vooral de interactie met de lezers niet te verwaarlozen is.

Is uw medium ook op zoek naar dergelijke invulling? Use the force, contacteer ons en laat ons de mogelijkheden bespreken.