De bolwoningen lijken buitenaards maar zijn helemaal van deze wereld
Huisje, tuintje, boompje. Het is het ideale model dat heel wat mensen nastreven. Vooral dat huisje-gedeelte is erg belangrijk, waarbij 4 muren en een traditioneel dak een sleutelrol spelen. Voor anderen mag het dan weer heel wat minder traditioneel en durft men al eens buiten de lijntjes kleuren. De bolwoningen van ‘s-Hertogenbosch zijn hier een knap voorbeeld van en lijken zo uit een sci-fi film te zijn weggelopen.
Recht? Rond wil je zeggen?
Muren? Rond! Het dak? Rond! De ramen? Al helemaal rond! Toen de architect van de bolwoningen in de jaren ‘70 vrij spel kreeg om iets unieks te ontwerpen, ging hij de uitdaging niet uit de weg. Het waren dan ook wilde jaren, waar volop geëxperimenteerd werd in zowat alle lagen van de maatschappij. In Nederland speelde men met het idee dat (sociale) woonwijken meer moesten inzetten op het verbinden van mensen en niet zozeer op het stapelen van bakstenen. Een wijk moest mensen aanzetten met elkaar te gaan praten, moest die band van weleer opnieuw gaan vormen en moest vooral een identiteit bezitten. Er bestond toen zelfs een fonds ‘Experimenteel Bouwen’ dat dergelijke projecten van subsidies kon voorzien.
In ‘s-Hertogenbosch kwam de architect op de proppen met een wijk bestaande uit 50 bolwoningen. Rond als de aarde, rond als de buik van een hoogzwangere vrouw en dus een wijk die synoniem stond voor het leven. De woningen zelf moesten de mensen ook gaan aansporen om anders te gaan denken over het leven. Was een overdosis aan bezit wel nodig? Was een gigantische koelkast een noodzakelijkheid voor iemand die alleen was? Hadden we allemaal wel een knoert van een televisie nodig als we eigenlijk wat meer buiten moesten zitten? De bolwoningen stimuleerden dus de bewoners om zich te gaan concentreren op de zaken die er echt toe deden: leven.
Couchsurfen, van de ene ontdekking naar de andere
We hadden het geluk een nacht te kunnen verblijven (één van de voordelen van het couchsurfen) in één van die uiterst merkwaardige huizen en we kwamen er in een compleet andere wereld terecht. De voordeur zit in een kleine cylinder, waar je meteen de trap moet nemen. De onderste ruimte is de slaapkamer, de bovenste ruimte is de leefruimte en daar tussenin zit de badkamer verwerkt. Hoewel de woningen ondertussen al 40 levensjaren op de teller hebben staan, zijn ze nog steeds hyperfuturistisch en kunnen ze perfect als decor dienen voor een Star Trek episode. Vooral wanneer het avond wordt en de zon uitdooft, krijgt de volledige wijk een buitenaards sfeertje.
Voor Nederland bleef het bij dit ene project, hoewel de architect zelf nog zijn eigen bolwoning wist te bouwen. Wie er eentje wil betrekken moet zich op een wachtlijst plaatsen en heel wat geduld oefenen. Onze gastvrouw moest zo niet minder dan 8 jaar op haar onderdak wachten. De bijzondere wijk gaan bekijken en ontdekken kan dan weer wel, waarbij het vooral aan te raden is om in gesprek te gaan met de bewoners. Wedden dat ze je wereldbeeld kunnen bijsturen?
