Upwork je beste vriend?
Wie als digital nomad of gewoon freelancer aan de slag is, liep ongetwijfeld hun site reeds tegen het lijf. Upwork, wat ooit als klein platform voor Amerikaanse freelancers in 1999 het daglicht zag, won sinds 2015 wereldwijd enorm aan populariteit. Meer nog dan de concurrerende platformen slaagde het erin mensen van alle uithoeken van de wereld aan te trekken onder het motto ‘work where and when you want’. Feit, het is een term die aantrekkelijk lijkt en wie wil er vandaag de dag niet werken en leven on the road? Ook wij gingen overstag en gingen er aan de slag met een volledig profiel en wat blijkt? Het is helemaal niet zo rooskleurig als het eruit ziet en onze account? Die hebben we ondertussen opnieuw gesloten.
Van concurrentie ga je niet dood, of toch niet meteen.
We vallen er misschien mee in herhaling maar een leven als freelancer heeft, naast enkele onbetaalbare voordelen, ook heel wat niet te onderschatten nadelen. Vooral tijdens de coronacrisis en de daarop volgende lockdowns werd die nadelen extra hard in de verf gezet. Heel wat mensen hadden plots zeeën van tijd over en nog plotser werd iedereen zowaar freelancer. Waar de concurrentie voor de pandemie al moordend was (we kennen allemaal de verhalen van de Aziatische freelancers die voor een habbekrats de Europese markt wisten te overspoelen) werd het vanaf dat ogenblik een compleet gekkenhuis. De grafici, schrijvers, marketingspecialisten en noem maar op schoten als paddestoelen uit de grond en boden diensten aan tegen een tarief waar je niet eens brood mee op de plank krijgt. Het gros van die mensen had natuurlijk al een inkomen en deden dit louter om een graantje extra mee te kunnen pikken.
Op zich is dat natuurlijk allemaal niet echt een issue. Van concurrentie ging immers nog nooit iemand dood en we houden allemaal wel van een extra uitdaging. Waar het probleem zich, naar onze bescheiden mening toch, dan wel situeerde was de freelance-staatsgreep van de platformen die erop volgde. Vooral Upwork schakelde een versnelling hoger en bombardeerde het internet met aantrekkelijke en vooral daadkrachtige advertenties. Als freelancer kreeg je de indruk dat je niet zonder hen kon en als bedrijf kreeg je de kans om te gaan vissen in een gigantische poel gevuld met gewillige werkkrachten.
Slavernij maar dan in een digitaal en modern kleedje!
Wat hierop volgde was een verhaal van 2 virtuele genadeslagen. Eerst gingen de tarieven naar beneden en moest je het plots opnemen tegen nieuwkomers die aan 10€ per uur werkten, zonder dat we de commissie van Upwork in rekening brengen. De opdrachten in je portefeuille smolten als sneeuw voor de zon indien je niet bereid was je tarief gelijk te gaan stellen. In het kielzog van deze digitale vide volgden een resem aan obscure bedrijven die de gevallen freelancers nog een kans boden. Zonder dat er enige vorm van controle was, vonden opdrachten die net geen spionage waren, hun weg naar de website. Het invullen van spreadsheets met daarop de namen, adressen en telefoonnummers van mediakanalen, politici of zelfs invloedrijke blogs werden zowat de norm. Je hoeft heus geen raketgeleerde te zijn om te beseffen dat dit niks meer te maken had met onze oorspronkelijke activiteiten. Meer nog, wie niet reageerde op de aanbiedingen werd bijna gestalkt door medewerkers van de zoekende bedrijven (nagenoeg allen uit de VSA) met weinig diplomatische bewoordingen.
Onze account bij Upwork ging dan ook op de schop. Het zoeken en vooral vinden van opdrachten als freelancer is geen eenvoudige taak maar dergelijke praktijken zorgen niet voor de beloofde verlichting. Integendeel, het is een manier die de waarde van het onafhankelijke en losse werk compleet onderuit haalt. Het idee van vrijheid wordt er eentje van slaafs gehoorzamen voor een habbekrats en laat dat nu net niet onze drijfveer zijn.