Mont-Sur-Marchienne, meer dan alleen maar een mijn.

marcienne-top
Een postkaart, maar dan in het echt.

Zwemmen is leuk, ontspannend, verfrissend en is daarbovenop ook nog eens erg gezond. Toch moeten we durven toegeven dat baantjes trekken nu niet bepaald de meest aangename activiteit van allen is. Het gaat nogal snel vervelen en vooral wanneer je zelfverklaarde pseudo-toppers met je in het water krijgt, smelt het plezier sneller dan sneeuw voor de zon. Outdoor zwemmen draagt dan ook onze voorkeur, meer nog wanneer het in de brute wildernis kan. De combinatie van het water en een oogverblindende omgeving is er nu eenmaal eentje waarmee je al snel afdwaalt in de richting van het postkaartgevoel. Dat je daarvoor niet eens ver voor hoeft te rijden is een meer dan welgekomen bonus. Mont-Sur-Marchienne herbergt zowaar een rasechte parel.

We trappen misschien beter eerst een open deur in: het is en blijft verboden om te zwemmen op de plaats waarmee we jullie kennis laten maken. Het is trouwens geen unicum, op heel wat van dergelijke plaatsen is zwemmen niet toegelaten. Je kan er gaan preken over het gevaar van een thermische schok, de totale afwezigheid van hulp in geval van nood of zelfs over je zwemtalenten. Het maakt uiteindelijk helemaal geen bal uit want het is verboden, punt. 

De mens en de natuur, niet altijd een succesverhaal.

marchienne-1
Geniet, met mate

De geschiedenis van de plaats is er eentje die niet meteen uitzonderlijk is. In lang vervlogen tijden was er een mijn actief, waar tonnen kalk uit werden ontgonnen. In 2005 kwam het liedje helaas tot een einde en ging de plaats op slot. De regionale overheid besloot de plek echter te beschermen en in in 2014 kreeg de site de status van beschermd natuurreservaat. Op en rond de gigantische waterplas kon de natuur vrij en onbezorgd zijn of haar ding doen, zonder dat de mens er zich mee zou gaan bemoeien. 

marchienne-2
Het mag eigenlijk niet, dus mondje dicht!

Dat was natuurlijk buiten diezelfde mensen gerekend want het water werkte als een magneet op de mensen uit de streek. Vooral bij warme temperaturen trekken ze massaal naar het meer om er afkoeling te zoeken. Ergens begrijpen we de zwemmers wel: net doordat de natuur er de vrije loop kreeg, is de omgeving ronduit spectaculair.

Helaas doet de mensen dan ook wat de mens het best van al doet. Het volstaat om even rond het meer te wandelen of de rotsen te volgen, om te worden geconfronteerd met waanzinnige hoeveelheden afval. Geen hond die zijn nest zo zou bevuilen, standaard waar de mens zich gaat bemoeien. 

Genieten kan wel maar mag niet.

marchienne-3
De geknipte plaats om in de vrije natuur te werken

De politie is er ondertussen ook vaste klant geworden. Hoewel je niet echt heel veel moeite moet doen om een ingang te vinden, is en blijft de site nog steeds privé eigendom. Met dit in het achterhoofd halen de ordediensten er bijna wekelijks mensen weg, die (flip flops in de handen) bedankt worden met een fikse boete. Dat de politie zo streng is geworden, kan deels worden verklaard door de meer dramatische geschiedenis van de plek. De afgelopen jaren waren er verschillende ongelukken, waarbij helaas ook dodelijke slachtoffers vielen. 

Voor het meer van Mont-Sur-Marchienne kan de toekomst nog iets moois vormen maar dan zullen de regionale overheden wel de handen uit de mouwen moeten steken. Waarom de plek niet omtoveren tot een legale spot om te zwemmen? Het zou zowel mens als natuur ten goede komen. Tot die tijd is het motto: kijken mag, er heen trekken niet. Geniet dus van de foto’s en hou het veilig.