Let’s chips zijn overal, at jij ze al?
Chips, de guilty pleasure voor heel wat mensen. Wie kan met hand op het hart zeggen dat hij of zij nog nooit een zak met gebakken schijfjes open heeft getrokken, terwijl een of andere streamingdienst overuren draaide? Je hebt ze in alle geuren, kleuren, smaken en we kennen allemaal de topmerken. Toch is er 1 merk dat met kop en schouders boven de rest uitsteekt. Ze verplettert de concurrentie op gebied van airtime op TV of in de bioscoop en zowat alle Hollywood sterren zijn er gek op. 1 enkel detail onderscheidt het merk dan weer van de rest, een detail dat niet geheel onbelangrijk is. Niemand at er ooit van. Let’s Chips veroverden de markt zonder ook maar 1 smaakproef te doorstaan.
Orange is the new black, Grey’s Anatomy of zelfs Desperate Housewives? Het zijn de binge series die ons de afgelopen jaren hebben weten te boeien (en dat in de toekomst nog vaak zullen blijven doen). Voor marketingnerds zijn dergelijke kijkcijferkanonnen dan ook gegeerd goed want wie erin slaagt zijn product in zo een serie te laten meedraaien, heeft meteen miljoenen mensen te pakken. Iets meer dan 20 jaar geleden verscheen dan ook op die manier de eerste verpakking van Let’s Chips, overheerlijke snacks in een blitse verpakking. Potentiële klanten gingen massaal op zoek naar een zakje om het toch maar te kunnen proeven, zonder succes. Geen enkele winkel bood de chips aan, tot grote teleurstelling van de fans.
In de jaren die erop volgden verschenen de chips in meer dan honderden films, clips en series maar bleven ze even onvindbaar voor de consument. Er ontstond zelfs een heuse cult op en rond de chips die iedereen wilde eten maar niemand kon bemachtigen. Het was dan ook een ontgoocheling van wereldformaat toen duidelijk werd dat de Let’s chips helemaal niet bestonden.
Let’s chips bestaan zonder echt te bestaan.
Meer dan 2 decennia terug werden de mensen van ISS Props, een bekende speler in de wereld van filmattributen, gecontacteerd met een (voor hen toch) alledaagse vraag. Ze moesten een chipsverpakking ontwikkelen die qua looks in dezelfde lijn lag als die van de grote merken (geef toe, bij het horen van de naam Let’s dacht je meteen aan 1 specifiek merk) maar de verpakking mocht vooral niet te hard kraken. Blijkbaar hadden verschillende tests uitgewezen dat echte chipszakjes teveel lawaai maakten waardoor de micro’s tijdens het filmen ontregeld werden. Daarnaast moest het merk onbestaande zijn, zodat potentiële adverteerders niet zouden worden weggejaagd. Niemand wil immers naast zijn concurrent verschijnen. Voor ISS Props was het ontwerpen van dergelijk attribuut dan misschien wel niet echt iets bijzonders, de nasleep was dan wel weer onverwacht. Niemand had kunnen denken dat Let’s Chips populairder dan de grote merken zouden worden, zonder dat er ooit ook maar 1 effectieve chip werd gemaakt.
Na de bekendmaking van het nieuws werd ISS Props overspoeld met vragen van mensen die een zakje wilden kopen. Oorspronkelijk volgde de firma hierin wel maar na een eindje werd het item uit hun catalogus gehaald.
