Arc-Wattripont, waar justitie in contact kwam met een poltergeist
Spookverhalen bestaan in alle geuren en kleuren. Poltergeists, exorcismes, schaduwen die verschijnen en zelfs mysterieuze geluiden. Meestal vinden ze plaats in oude huizen waar het geheel ook visueel een beetje naar norm is en situeren ze zich in exotische oorden. Hun doel bestaat er enkel en alleen in om mensen schrik aan te jagen en erg veel mysterie is er niet echt aan verbonden. Er zijn ook uitzonderingen, gevallen erg dicht bij huis waar bepaalde fenomenen plots heel erg realistisch worden.
Het Waalse Arc-Wattripont, een dorp op een boogscheut van Ronse, haalde in januari 1993 de wereldpers. De bewoners van een bescheiden woning (en dus niet een villa genre Amityville) bellen in paniek naar de lokale Rijkswachtbrigade (toen bestond de Gendarmerie nog). Er is iets gaande in hun woning, het servies vliegt door de leefruimte en hulp is onmiddellijk vereist. Logischerwijs wordt de melding als “huiselijk geweld” neergeschreven en het is ook in die optiek dat een ploeg van de Rijkswacht ter plaatse gaat.
De poltergeist had het voorzien op de gendarmen van dienst
Hun verbazing is dan ook groot wanneer ze de woning binnen gaan en er getrakteerd worden op borden, boeken en zelfs stoelen die in hun richting worden gegooid. Beide bewoners, mensen zonder enige vorm van bedenkelijk verleden, zoeken dekking. Het is dus geen geval van “man slaat vrouw” maar van “iets gooit dingen in het rond”. In een poging de woning te doorzoeken moeten beide ordehandhavers gebruik maken van hun helm maar ze kunnen geen oorzaak vinden.
Meer dan 48 uur lang wordt de zaak onderzocht maar de wachtmeesters van de Rijkswacht vinden niet wie of wat al die tijd meubels en bestek door de kamers gooit. De zaak wordt geklasseerd zonder gevolg en een spreekverbod wordt hen opgelegd. Het is pas nadat de bewoners de pers inschakelen en een TV ploeg ter plaatse komt, dat ook justitie een korte verklaring laat neerpennen: “dingen werden in het rond gegooid, onderzoek leverde niets op, zaak geklasseerd”.
De feiten bleven zich met de regelmaat van de klok herhalen en pas in 2010 leek de situatie terug normaal te worden. Ondertussen passeerde een volledig leger aan paranormale experten, spokenjagers, exorcisten en zelfs een delegatie van Vaticaanstad de revue en verschillende theorieën werden de wereld ingegooid. Echt concreet werd het echter nooit en tot op heden blijft “de poltergeist van Arc-Wattripont” een groot enigma. Wat de zaak zo uniek maakt is dat, behalve het feit dat de bewoners van de woning doodnormale mensen waren, alles werd vastgesteld door ordehandhavers. Helaas was er geen enkel wettelijk kader en werd de zaak dan ook verbannen naar een kartonnen doos ergens in een archief.
