Het Kosmos succesverhaal maakte kennis met het ambtenariaat
Diep verscholen, tussen de plooien van het prachtige Heuvelland, licht Hotel Kosmos. Althans, de restanten van wat ooit Hotel Kosmos was. Een typisch Belgisch verhaal van rustige vastheid.
Het verhaal start als een heuse successtory. Reeds van bij de opening, in 1934, kan het hotel op heel wat belangstelling rekenen. Jeugdbewegingen, de CM en zelfs scholen vonden er hun toevlucht tijdens kampen en bosklassen. De rustige ligging bood een natuurlijke oase, terwijl een stad zoals Ieper niet heel erg ver verwijderd lag.
In de jaren 60 werd duchtig geïnvesteerd in de bouw van een openluchtzwembad, het enige in de streek, wat een aanzuigeffect op de bezoekers had. De gouden tijd brak aan en het was er vele zomers “koppen lopen”.
Bye bye zwembad en bezoekers
Toen kwam het systeem tussen. In 2002 werd het openluchtzwembad, DE trekpleister van de omgeving, afgekeurd en werd geen exploitatievergunning meer toegekend. Het was de unieke locatie, die altijd een toeristisch argument was geweest, dat de genadeklap toe diende. Men was van oordeel dat het te moeilijk toegankelijk was voor hulpdiensten, dus de deuren sloten.
De eigenaar probeerde de boel nog te redden door een bouwaanvraag in te dienen voor een grondige renovatie en opwaardering. Die aanvraag werd afgekeurd omdat het hotel ondertussen de status van “beschermd monument” had gekregen. Het bouwen, verbouwen of renoveren van de site werd nagenoeg onmogelijk en het gevolg liet dan ook niet lang op zich wachten … in 2005 ging de zaak op de fles.
De Kosmos sterft, ongeacht wat
Ondertussen is de Vlaamse overheid, na heel wat administratieve rompslomp, eigenaar geworden van het complex en werd het overgrote deel reeds gesloopt. Enkel het hoofdgebouw, de mythische ingang van Hotel Kosmos, bleef overeind net vanwege die beschermde status. De natuur kreeg beetje per beetje grip op het geheel en wat niet door wind of water werd beschadigd, viel ten prooie aan vandalen, wannabe-pyromanen en andere mensen van laag allooi.
Vandaag de dag staat het gebouw er belabberd bij. Enkel de stenen buitenkant staat nog recht, als een lege doos en van het succes van vroeger is helemaal niets meer terug te vinden. Het administratieve gekibbel over de renovatie van de site heeft ervoor gezorgd dat moeder natuur voor ons heeft gekozen. Het is nog een kwestie van tijd alvorens de boel volledig in elkaar zal zakken.
Comments are closed.