We kunnen spreken over de goudschat van de Nazi’s, over de schat van Oak Island of over het goud van Blauwbaard. Het zijn schatten die verbleken in het niets, die verschrompelen tot loutere pocket change wanneer we ze naast de schat der schatten plaatsen. Een fortuin van onschatbare waarde dat aan de basis lag van massamoorden, oorlogen en één van de grootste mysteries uit de geschiedenis. De schat van de Tempeliers houdt de mensheid reeds eeuwen in de ban en de ontrafeling van het mysterie ligt misschien wel heel dicht bij onze voordeur. We trekken samen, richting Wodecq.

tempeliers-wodecq
De Tempeliers – dicht bij huis.

De legende van de schat van de Tempeliers, is een beetje zoals het recept van Coca-Cola. Het is een legende die op waarheid is gebaseerd. We weten dat die schat waarschijnlijk wel bestaat alleen weten we niet precies wat die schat nu net is. Ook de locatie van de schat is een groot vraagteken , waardoor wereldwijd zoektochten aan de gang zijn. Die zoektochten kun je redelijk letterlijk gaan nemen, van graaf-expedities met spade en hark tot heuse expedities met duikboten en aqua-robots. Weet je niet meteen wat de schat van de Tempeliers is, slechter nog .. weet je niet meteen wat de Tempeliers zijn? Dan kunnen we enkel aanraden om een spoedcursus geschiedenis te gaan volgen en je te verdiepen in de cultuur van deze bad-assen avant-la-lettre. In ieder geval, de schat is nog niet gevonden en de wildste theorieën steken de kop op. 1 van die theorieën trok onze aandacht, niet vanwege het feit dat het dicht bij de deur was, maar eerder vanwege het feit dat ze misschien wel stevig onderbouwd is.

de Tempeliers zouden wederom oppermachtig worden.

Rudy Cambier, een inwoner van het landelijke Wodecq (provincie Henegouwen), erft de boerderij van zijn ouders. De boerderij, niet meteen een moderne faciliteit, is reeds meer dan 700 jaren in het bezit van de familie. Rudy herinnert zich nog dat er, in 1 van de schuren, een apart kruis in de balken is gekerfd. Het was wijlen zijn vader die hem dat kruis had getoond. Geen wereldschokkend nieuws, ware het niet dat Rudy gebeten was door dit simpele maar onbekende kruis. Hij verdiepte zich in de geschiedenis, de historie van de streek en van de boerderij en kwam oude documenten terecht. Oude documenten waarvan men, oorspronkelijk, dacht dat ze door Nostradamus geschreven waren. Onderzoek bracht echter aan het licht dat niet Nostradamus, maar Yves de Lessines die papieren had opgesteld. Saai, verwarrend, maar nu wordt het wel boeiend.

tempeliers-wodecq
Het beruchte symbool

Yves de Lessines, een monnik uit de abdij van Cambron, wordt beschouwd als één van de laatste echte tempeliers. Toen de vervolging en de uitroeiing van de tempeliers begon, in het jaar 1307, kreeg Yves de Lessines de opdracht de schat van de Tempeliers in veiligheid te brengen. Het idee toen was dat de Tempeliers, na de vervolging, opnieuw zouden verrijzen en die schat zouden aanwenden om dit alles te financieren. De abdij beschikte over een kleine boerderij in het gehucht van Wodecq (jullie voelen hem al komen) en werd in erfpacht verkocht aan de voorouders van Rudy … voorouders die er een brouwerij hebben neergepoot. Yves de Lessines beschreef de plaats van de schat in een soort van cryptisch document en het idee was ronduit eenvoudig. Wanneer de storm rond de Tempeliers zou gaan liggen, zou de nieuwe leider zich (met het document en geld) aanmelden bij de boerderij om alles terug te kopen en hoppa … de Tempeliers zouden wederom oppermachtig worden.

Het verhaal wordt nog beter, wanneer Rudy gaat graven in zijn tuin en er zowaar een, tot dan, onbekende kelder vindt.

De rest is geschiedenis, de wederopstanding van de Tempeliers kwam er niet, het verhaal werd gereduceerd tot vulling voor geschiedenisboeken en inspiratie voor talrijke films. Wanneer Rudy zijn zoektocht start, komt hij al snel in aanraking met de inhoud van het document van Yves de Lessines en wat blijkt? Het vreemde kruis op de balk, is een Tempeliers-teken en staat letterlijk vermeld in het document. Het verhaal wordt nog beter, wanneer Rudy gaat graven (op basis van het document) in zijn tuin en er zowaar een, tot dan, onbekende kelder vindt. Een middeleeuws gewelf dat, op eerste zicht, niet meteen een doel had. De universiteit van Mons wordt erbij gehaald, samen met een Engels detectiebedrijf en een volledig scan van de ondergrond wordt uitgevoerd en jawel … onder de vloer van de nieuw ontdekte kelder wordt een opening gedetecteerd. Dan Brown kon het in de Da Vinci Code zelf zo niet gaan uitvinden.

tempeliers-wodecq
De geheime kelder

Even een kraan erbij halen en graven maar, zou je gaan denken? Fout … Nu komt de overheid op de proppen. Waals minister voor openbare werken, Benoit Lutgen, krijgt lucht van de zaak en neemt het verhaal en de ontdekkingen ERG serieus. Zo serieus zelfs dat hij Rudy fijntjes laat weten dat zopas een nieuwe wet werd goedgekeurd waardoor niemand, zelfs niet op eigen grond, dieper dan 30cm mag gaan graven, zonder goedkeuring van de overheid.

Wat volgt is een heus juridisch steekspel dat tot op heden nog steeds gaande is. Rudy mag niet graven in zijn eigen tuin omdat de overheid dit per definitie als “archeologisch” gaat bestempelen. Doet hij het toch, dan riskeert hij alles kwijt te raken. De overheid wil daar wel gaan graven, maar dat wil Rudy dan niet. Het gaat voor hem niet echt over geld, maar over het feit dat dit 700 jaar van zijn familiegeschiedenis betreft. Wat wordt opgegraven behoort toe aan zijn familie en aan niemand anders. Rudy is trouwens ook van mening dat bakken goud hier niet gevonden gaan worden. De Tempeliers waren eerst en vooral mannen van het geloof. Hun “schatten” waren dan naar alle waarschijnlijkheid heilige relikwieën en niet meteen geld, geld dat ze enkel nodig hadden voor hun operaties. Last but not least is er ook nog een gevalletje “principes”. In de jaren van zijn onderzoek waren heel wat mensen van mening dat Rudy ze niet allemaal op een rijtje had. Toen er plots wetenschappelijk bewijs kwam, draaide de wind en wilde men beslag laten leggen op zijn hebben en houden …

Het is een verhaal waarvan het einde nog niet geschreven is en waar we hopelijk, in dit leven, nog een ontknoping zullen kunnen meemaken.