Koning Leopold de 2de, voor de één een visionair die Brussel en België heeft gevormd tot wat het vandaag is – hoofdstad van Europa. Voor de andere een moordlustige veroveraar die, puur voor eigen gewin, Congo heeft leeg geplunderd. Ongeacht in welk kamp je staat, dat Leopold de 2de een “kastaar” was, staat buiten alle twijfel. De tweede koning der Belgen was gepassioneerd door architectuur en wilde in zijn tijd al laten uitschijnen dat België een centrale rol in wereldpolitiek wilden spelen. Een volledige resem aan bouwwerken plaatste Brussel op de kaart en ook het koninklijk paleis kon niet ontbreken. De bouw van een koninklijk station bleef dan ook niet lang uit.
1877, het jaar waarin de expansie van België en vooral Brussel zijn grenzen nagenoeg niet kent. De Belgische hoofdstad wil zich profileren als internationale place-to-be en Leopold de 2de nodigt maar al te graag nationale en internationale hoogwaardigheidsbekleders uit, om ze te laten kennismaken met de bouwwoede. (een bouwwoede die ons, Belgen, nog steeds typeert trouwens) Maar voor gasten van het paleis, die de pracht en praal kwamen bewonderen, kon een aankomst met paard en kar niet echt de pap koelen. Ook dat moest, geheel in lijn met de rest, in grandeur gebeuren.
Het station loopt eveneens door tot IN het koninklijk domein en het korps van de veiligheid .. die hebben een vreemd gevoel voor humor.
Aan de rand van het koninklijk domein in Laken, werd een station gebouwd. Een station dat enkel toegankelijk was voor de gasten van het paleis en voor de leden van de koninklijke familie. Zodoende kon men rechtstreeks van de trein op de koets, die je dan richting het paleis bracht.
Het station aan de rand van het domein was slechts een eerste stap in het totale project. Om van Brussel de echte hoofdstad van de wereld te maken, spaarde Leopold koste noch moeite. Onder het koninklijk paleis werd gestart met de bouw van een ander station. Een station dat de pracht en praal van België moest tonen en een station dat de genodigden tot IN het paleis kon brengen. Een aparte treinverbinding werd aangelegd, een verbinding die door geheime tunnels liep en enkel voor de elite werd voorbehouden.
Vandaag liggen de kaarten anders op tafel. Tijden evolueren en al erg snel werd duidelijk dat een ondergronds station niet meteen tot de prioriteiten van het land hoorden. Bij de aanstelling van Albert 1 als koning werd het project stopgezet. Het ondergrondse station werd nooit afgewerkt en dus ook nooit gebruikt. De tunnels werden verzegeld en een ander deel van de tunnels worden heden nog gebruikt door de Brusselse MIVB. Naar het gebruik van het bovengrondse station is het vooral gissen. Wetende dat België een lange periode van oorlog heeft gekend, met een regering in ballingschap, is het dan ook veilig te veronderstellen dat het koninklijk station nooit echt dienst heeft gedaan. In 2001 werd het – symbolisch – gebruikt door Albert de 2de en Koningin Paola, ter ere van de verjaardag van de NMBS. Nadien werd het definitief gesloten.
Vandaag staat het station er volledig verwaarloosd bij. Nagenoeg onzichtbaar vanaf de openbare weg, vinden enkel taggers hun weg naar wat ooit een oord van luxe was. Wie het met eigen ogen wil zien gaat dus goed moeten zoeken, maar een kleine waarschuwing is op zijn plaats.
De rails die voor het station lopen worden nog steeds gebruikt en wie probeert te worstelen met een voorbijrazende trein gaat het gevecht meestal verliezen. Het station loopt eveneens door tot IN het koninklijk domein en het korps van de veiligheid .. die hebben een vreemd gevoel voor humor.
Comments are closed.