Bepaalde woorden hebben een enorm trigger-effect op de mensheid. Het effect dat, wanneer je het woord uitspreekt iedereen er meteen een vurige mening op nahoudt. Triggerwoorden zijn ook vaak enorm tijdsgebonden. Op het moment dat ik deze blog schrijf is “transmigrant” een knap voorbeeld van zo een woord. 99% van de geletterde bevolking gaat meteen over tot intensieve debatten terwijl diezelfde 99% eigenlijk nog nooit een transmigrant heeft gezien of ermee heeft gepraat. Maar goed, triggerwoorden dus. Een dergelijk woord dat heel wat tijdlozer is, dat reeds decennia (om niet te zeggen eeuwen) de gemoederen weet op te laten lopen, is Ouija. Jawel, het beruchte Ouija-bord wat mensen in staat stelt om met geesten te praten. Een bron van inspiratie voor ontelbare Hollywood-horror-flicks, de basis van gigantische hoeveelheden lectuur en het gereedschap bij uitstek voor de professionals van het paranormale en spirituele. Wanneer het uitspreken van het woord reeds garant staat voor ellenlange discussies, dan is dit voor mij reeds meer dan voldoende om er zelf mee aan de slag te gaan.
De geschiedenis van het Ouija-bord.
HET topic van discussie onder de believers en de sceptici, is het ontstaan of de geschiedenis van het Ouija-bord. In 1891 bracht de voorloper van Parker (oa gekend van het monopoly-spel) het op de markt als een gezelschapsspel. Miljoenen exemplaren schoven over de toonbanken (vooral in de Verenigde Staten) en waren gemeengoed in vele huiskamers, zoals het UNO-spel dat bij ons is. Tijdens een contact met een medium, een vriendelijke dame met de naam Martine, hoort men echter een geschiedenis die dateert tot 540 voor Christus. Iets wat leek op een voorloper van het Ouija-bord wat we nu kennen, werd gebruikt tijdens orakel-sessies.
Over de naam Ouija bestaat ook wat discussie. De ene beweert dat het afkomstig is van een oude Egyptische term, de andere zegt dat het een samenraapsel is van het Franse OUI en het Duitse JA, refererend naar de “ja” op het bord.
Alvorens van wal te steken omtrent het onderwerp, lijkt het me nuttig wat virtuele puntjes op al even virtuele “i’s” te gaan plaatsen. Ik geloof niet in Ouija en ik geloof niet niet in Ouija (prijs voor de meest vreemde zinsbouw ooit gaat uit naar mezelf in dit geval). Ik wil er best wel in geloven, maar dan wil ik het wel zelf ervaren en niet er zomaar vanuit gaan aan de hand van de talrijke getuigenissen. Ik spreek ook van professionals in de wereld, daar heel wat mensen hun broodwinning halen uit het spirituele / paranormale. Laat het duidelijk zijn dat ik daar NIET toe behoor (ik zou geeneens weten hoe ik eraan moet beginnen) maar ik heb daar ook niet meteen een mening over. Ik blijf er relatief neutraal over.
wie met een Ouija-bord speelt is vertrokken voor een uur en half bloed en goor.
Het Ouija-bord is iets wat me reeds jaren in de ban houdt. Ik vind het ronduit fascinerend hoe een eenvoudige plank (met zowat miljoenen moderne, hippe, zelfs eco-friendly variaties erop) steevast voor sensatie kan zorgen. Het is ook meteen het spirituele item dat voor enorm veel controverse zorgt want zelfs over de geschiedenis van het bord bestaat er tot op heden erg veel controverse.
De Hollywood-versie is een versie waar tafels, stoelen (al dan niet met de persoon er nog op zittend) en de rest van het meubilair door het huis vliegt en waar demonen de wereld overnemen. De professionele versie is er eentje waar paragnosten en spiritueel begaafden proberen contact te maken met “de andere wereld” teneinde antwoorden te krijgen op levensvragen. Last but not least heb je dan de hobby-versie, die vooral in Amerikaanse kringen erg populair is tijdens pyjama-parties waar de jeugd even lekker wil griezelen. Het bizarre is dat we hier telkens over hetzelfde bord spreken, alleen zijn de 3 partijen het niet met elkaar eens als het over de functie gaat.
Het enige waar iedereen het schijnbaar wel over eens is, is het “gevaar” dat schuilt in het gebruik van een Ouija-bord. Voor filmmakers is dat gevaar overduidelijk : wie met een Ouija-bord speelt is vertrokken voor een uur en half bloed en goor. Voor de overige 2 categorieën is er eveneens gevaar MAAR .. hier hebben we een extreem punt van aantrekking .. ze weten het niet helemaal goed.
Ja, er is gevaar en spelen met een Ouija-bord is niet zonder risico’s, alleen weet niemand echt wat dat gevaar precies inhoudt. Misschien weten ze het wel maar willen ze het niet zeggen en doen ze er bewust vaag over. Een zoektocht over het internet toont ons steevast hetzelfde resultaat : iedereen doet erg geheimzinnig over de gevaren en niemand gaat die gevaren specifiek aanduiden. Weet niemand waarover ze spreken of probeert iedereen ons te behoeden voor demonische krachten waar we geen raad mee weten ? Meer dan voldoende argumenten om er zelf mee aan de slag te gaan dus.
Via de zalige mensen van Para Astro (bezoek meteen ook even hun website) konden we onze handen leggen op een authentiek Ouija-bord. (dan wel met enkele gothic design elementen) Nu was het alleen een kwestie om ermee te leren werken. Youtube to the rescue, alleen hebben we ook daar weer een situatie waar iedereen het weet maar niemand het echt wil gaan uitleggen; Wie 10 video’s bekijkt, eindigt met 10 verschillende manieren van werken en 50 extra vragen. Het Ouija-bord dat we in ons bezit hebben bevat zelf ook een beschrijving, maar die is nogal summier.
Geluiden rondom ons, eigen aan verlaten gebouwen, schijnen plots veel harder en duidelijker te zijn.
Vervolgens moet bepaald worden waar en wanneer we aan de slag gaan. Als we ons moeten baseren op de vele getuigenissen die terug te vinden zijn (maar ook telkens vaag blijven) is onze kans op succes het best at night. Wanneer het donker is, zouden bepaalde energieën zich beter kunnen manifesteren. Hoewel ook hier niemand echt specifiek kan zeggen waarom het net ‘s nachts het best kan lukken, gaan we wel mee in deze veronderstelling. Het idee is dat we een zo optimaal mogelijke situatie moeten scheppen, willen we iets kunnen zien of horen. Ook de locatie is van belang. Bepaalde plaatsen zijn blijkbaar bronnen van spirituele activiteit. Locaties met een stevig verleden, locaties met een verhaal, locaties die getekend zijn geweest door enorm verdriet zouden onze kansen op succes moeten verhogen.
Gewapend met zaklampen, Gopro camera’s en ons Ouija-bord trekken we, bij het vallen van de avond, richting een verlaten complex. Het complex heeft een trieste geschiedenis en staat al jaren te verkommeren. Overgelaten aan de elementen van de natuur lijkt dit complex ons een ideale basis om van start te gaan.
Meer dan een uur proberen we de verschillende technieken uit. 2 handen, 1 hand, 4 vingers, 1 vinger, het bord “opwarmen”, vragen of iemand aanwezig is in het Nederlands of het Frans (en zelfs het Engels en het Westvlaams) … dit alles zonder succes.
Op geen enkel ogenblik hebben we de indruk dat iets of iemand de controle over het bord neemt. Geen druk, geen duwen, helemaal niets.
Wat ons echter wel opvalt is dat onze concentratie zo groot is, dat ons brein in een soort overdrive-modus gaat. Geluiden rondom ons, eigen aan verlaten gebouwen, schijnen plots veel harder en duidelijker te zijn. Onze zintuigen staan op scherp en we voelen ook dat onze hartslag zich afstelt op die scherpe zintuigen.
Teneinde onze kansen op succes te doen stijgen, besluiten we uit te wijken naar een andere plaats. Een plaats waar je, indien de verhalen en getuigenissen kloppen, bijna per definitie in aanraking moet kunnen komen met geesten of onzichtbare entiteiten. Met het weinige licht dat de maan reflecteert trekken we richting het lokale kerkhof. Vooraleer we de toortsen in brand steken en de pitchforks gaan blinken is het misschien nuttig te vermelden dat we het grootste respect hebben voor overledenen. Ik kan niet zeggen dat ik gelovig ben en behoor ook niet tot een bepaalde religieuze strekking, maar ongeacht welke god je aanbidt, voor de dood dien je respect te tonen. We plaatsen ons op een grasveld op het kerkhof maar raken de graftombes niet aan.
Wederom proberen we een mix van alle technieken en dit gedurende meer dan een uur. Helaas komen we ook hier tot de vaststelling dat er helemaal geen manifestatie van eender wat is. Meer nog, zittend op het grasplein van het kerkhof hebben we de indruk dat alles geruststellend stil is. Om het met een Temptation Island quote te zeggen : “je hebt stilte en je hebt stilte stilte”. Het is een stilte waar we ons comfortabel bij voelen, geen enge stilte waarbij je denkt dat onheilspellende gebeurtenissen op iedere moment kunnen voorvallen.
Deze sessie is dus ook een totale sisser op 1 detail na. Tot 4 keer toe hebben we de indruk dat het plankje (wijzertje, pijltje) muurvast zit op het Ouija-bord. Met muurvast willen we dan ook wel muurvast zeggen want we moeten het lostrekken van het bord. Helaas kunnen we niet zeggen dat het altijd op dezelfde letter staat, het is eerder iets random. Misschien zijn het de glijdertjes onder het plankje die nog niet helemaal ingewerkt zijn ? Het gaat hier immers om een nieuw bord.
Misschien moet het Ouija-bord eerder in een soort therapeutische context worden geplaatst.
Een sessie in een verlaten pand en een sessie op een kerkhof later moeten we toegeven dat we helemaal niets hebben ervaren. Hoewel verschillende Youtube-vedetten aan de lopende band contact hebben met geesten en paranormale krachten, zijn wij er niet in geslaagd om ook maar iets te laten gebeuren. Waren we niet “open” genoeg ? Waren we te sceptisch (ik durf te geloven van niet, want ik wil er echt wel in geloven) of misschien waren de situaties niet optimaal genoeg ? Misschien is een Ouija-bord dan ook helemaal geen gereedschap of portaal, maar is het gewoon een plank en moet het als een spel worden bekeken ? Ik kan er, op dit ogenblik, niet echt een antwoord op geven. Professionals uit de spirituele wereld gaan misschien beweren dat we er niet klaar voor waren ? Sceptici gaan dan misschien beweren dat het allemaal een uitgebreide hoax is, waar mensen telkens maar weer in trappen ?
Hoewel er zonder twijfel mensen bestaan die het Ouija-bord uit puur winstbejag gaan exploiteren, wil ik niet meteen alle beoefenaars van deze praktijk in eenzelfde mandje gaan gooien. Mensen die het Ouija-bord professioneel gebruiken zijn niet allemaal oplichters en mensen die er te rade gaan zijn ook niet allemaal lichtzinnige debielen.
Misschien moet het Ouija-bord eerder in een soort therapeutische context worden geplaatst. We leven in een wereld die erg snel gaat en die geen genade kent. We worden voortdurend blootgesteld aan stress en aan andere factoren die enorm inwerken op onze geestestoestand. We krijgen te maken met drama en verlies en kunnen in heel veel gevallen negatieve emoties niet goed plaatsen of verwerken. Sommige mensen hebben een hoge mentale weerstand terwijl anderen dat dan weer niet hebben. Indien je mentaal comfort kan vinden in het gebruik van een Ouija-bord, waarom niet ?
Wie op zoek is naar Poltergeist toestanden gaat van een erg kale reis terugkeren vrees ik. Tot op heden staan al mijn meubels nog op hun plaats en ik heb niet meteen meer problemen dan anders ondervonden. Die boete voor het fout parkeren ? Tjah .. misschien dan toch !
Meer foto’s zijn terug te vinden op onze facebook pagina. (klik)
