Een huwelijk bij Hamar staat gelijk aan een flink pak slaag

hamar-3
15 zweepslagen later ben je getrouwd.

In onze moderne wereld, waar #metoo de norm is geworden en flirten gevaarlijker is dan worstelen met een ijsbeer, lijkt het er vaak op dat er van de traditionele man/vrouw verhouding weinig is overgebleven. Een modernisering was overduidelijk nodig, al rijst vaak de vraag of het misschien niet net iets teveel is geweest. In Ethiopië worden mannen dan weer niet geconfronteerd met het ethische vraagstuk van “is dit nu een poging-tot-versieren of eerder ongepast gedrag”. Meer nog, voor de leden van de Hamar stam is het niet meer dan normaal dat vrouwen een flink pak slaag krijgen van hun wederhelften. Om te kunnen trouwen, moet de vrouw er zelfs om smeken.

hamar-2
De littekens zijn een statussymbool.

Compleet ondenkbaar in de Westerse wereld maar daar liggen de leden van de Hamar stam niet meteen wakker van. Wanneer een jongen klaar is om man te worden, ondergaat hij een resem aan rituelen. Als afsluiter kan hij trouwen met een gelijkwaardige vrouw. Om die gelijkheid te bewijzen kunnen de ongehuwde vrouwen vragen om de aandacht van de man, die op zijn beurt zijn toekomstige 15 zweepslagen geeft. De vrouw doet er alles aan om het niet uit te gillen van de pijn, pijn die overduidelijk hels moet zijn want er wordt geslagen tot bloedens toe. Zijn er meerdere vrouwen die lonken naar 1 man, dan smeken ze om nog meer zweepslagen. Wanneer de vrouw door dit ritueel heen kan bijten, verdient ze haar plaats naast haar man en de littekens die hun rug bedekken worden als een soort van statussymbool gedragen. 

Mishandeling of cultuur?

hamar-top
Een flink pak slaag incasseren en je krijgt de man van je dromen

Wie denkt dat we hiermee aan het einde zijn gekomen van dit bizarre ritueel, vergist zich schromelijk. In de Hamar stam is het toegelaten voor de man om zijn vrouw te slaan, wanneer het hem uitkomt zonder dat hij zich hiervoor moet verantwoorden. Enkel wanneer ze hem minstens 2 kinderen kan schenken, eindigt de fysieke kwelling van de vrouw en kan ze zich volledig focussen op het grootbrengen van de kroost. 

Het is perfect normaal om met verwondering en zelfs walging kennis te maken met dit aparte stukje cultuur maar het is een mes dat snijdt aan beide kanten. Wij begrijpen niet hoe de leden van de Hamar stam dit elkaar kunnen aandoen, zij begrijpen niet hoe wij dat NIET doen. Het legt natuurlijk ook een ethisch dilemma op tafel: verbieden we deze praktijken en dwingen we ons Westers idee door op deze mensen en wat maakt ons dan anders dan koloniale bezetters? Of er hier uberhaupt een antwoord op bestaat, laten we even in het midden.