Collapsology, het einde is nabij
Oorlog, dood en verderf, de mensheid kent er ondertussen zowat alles van. Onze geschiedenis is doorspekt van conflicten wereldwijd waarbij we niet alleen onze omgeving maar ook onszelf naar de hel helpen. Steeds opnieuw kon de mensheid en de planeet zich optrekken en opbouwen maar in de afgelopen decennia kwamen nieuwe factoren in het spel. Onze grondstoffen, onze energie en brandstof die we nodig hebben om onze dodelijk gereedschap draaiende te houden raakt op en ook ons klimaat slaagt er steeds minder in om zich te herstellen. Ooit komt er een einde aan de maatschappij zoals we die kennen en hoe het dan verder moet, maakt deel uit van de Collapsology wetenschap.
Het lijkt de naam te zijn van een nieuwe cult-strekking en sommigen wimpelen collapsology af als pure sci-fi. De realiteit is dat het het onderwerp was van een thesis die in 2015 door 2 Franse doctoraatsstudenten werd opgesteld. Waar heel wat doemdenkers ervan overtuigd zijn dat we op een vingerknip van een totale nucleaire oorlog verwijderd staan (en zich daar ook voor klaarmaken) gaat collapsology veel verder dan dat. De thesis beschrijft een volledig pallet van mogelijke scenario’s wanneer het einde is aangebroken. Zijn het onze grondstoffen die opgebruikt zijn? Is het moeder natuur die zich van haar genadeloze kant laat zijn? Zijn het atoombommen die wereldwijd uit de lucht vallen? Wat zijn dan de gevolgen voor mens en maatschappij? Wat met onze landbouw, voedselvoorziening en toekomst? Hoe gaat ons patrimonium en onze kunstwerken die allemaal ondergaan? Wat met zoogdieren, vissen en insecten? Hoe moet het verder met ons commercieel model en onze visie op recht en gerechtigheid?
Collapsology biedt een antwoord op de vraag die niemand luidop durft stellen
Collapsology probeert een antwoord op lange termijn te voorzien op de grote vraag: wat als de wereld zoals we kennen als een kaartenhuisje in elkaar zakt?
De thesis, oorspronkelijk bedoeld als denkoefening, deed heel wat stof opwaaien. Survivalisten werden geconfronteerd met een denkpiste van “wat nadien”. Politici werden dan weer geconfronteerd met een oefening die dermate realistisch was, dat ze niet anders konden dan hun beleid hierop aan te passen. Ook critici hadden de handen vol want voor hen was de thesis te dramatisch opgesteld. Volgens hen zou de mensheid het nooit zover laten komen. Ondertussen veranderden enkele van die criticasters hun geweer reeds van schouders want 2015 is in conflicten-tijd al lang geleden. Annexaties, nieuwe oorlogen en nieuwe vormen van terreur werden op de wereld losgelaten, met de vernietiging van enkele stukken van ons wereldpatrimonium tot gevolg. Ook de natuur toont zich steeds vaker gewelddadiger met tsunamis, hittegolven en koudefronten die elkaar aan een rotvaart opvolgen.
Pure fictie of keiharde wetenschap? Ongeacht wat je overtuiging is, collapsology doet ons nadenken over onze handelingen en dat is nooit echt slecht nieuws.
