Het lijkt vaak alsof er een soort vloek op Franse lectuur heerst. Het is gewoonweg not done om een boek in het Frans te lezen, laat staan dat je er überhaupt wijzer van wordt. Neen, wij Vlamingen lezen enkel Vlaamse lectuur, bij voorkeur genre “Jommeke” en “De Rode Ridder” want al de rest is ketterij. Lucky me, ik leg stigma’s graag naast me neer en durf al eens tegen de stroom inzwemmen. Tijdens de paranormale beurs in een godvergeten gat in Frankrijk, kon ik de handen leggen op een geschreven pareltje. “13 histoires étranges du Nord et du Pas-De-Calais” is een boek waarvoor je zowaar je Frans zou gaan willen bijschaven.
Het is een vraag die we bijna dagelijks gesteld krijgen. “Hoe vinden jullie de inspiratie voor jullie verhalen” of “Waar vinden jullie toch altijd die locaties” ? (vragen die zelden tot nooit uit de urbex-wereld komen, zij vinden het immers al niet kunnen dat je pakweg een foto van je eigen voordeur online gooit, ze leven in een wereld waar iedereen en alles urbex is) Een deel is zoekwerk op het internet en een ander deel is vooral contact met locals, mensen die er wonen. Maar de grootste bron van info voor alle verhalen die we doorgronden, is het lezen van boeken.
99% van hun onderzoeken komen tot de conclusie dat de originele verteller van het verhaal misschien net iets teveel van een bepaalde plant heeft gerookt .
Let’s face it : er is in deze wereld niet veel meer waar niemand nog iets over geschreven heeft. Met onze digitale jeugd lijkt het vaak zo, genre “het staat niet op het internet dus het bestaat niet” maar ooit was er een tijdperk dat het internet niet bestond. In die tijd moesten mensen zich behelpen met het neerpennen van ervaringen en die schrijfsels werden vaak van generatie op generatie doorgegeven. Het vinden van die schrijfsels en vertelsels is voor ons de grootste uitdaging maar is ook het leukste deel.
Net over de grens, in het grote grote Frankrijk (je weet wel, dat land van baguettes en een absolute kut-attitude), heb je de metropool van Rijsel – Lille voor de vrienden. Het is de thuisbasis van Philippe Crétal en zijn ALRP. (Association Lille Recherche Paranormale) ALRP is een groep van mensen met een nuchtere kijk op het leven. Ze houden van een moules-frites, trekken massaal de grens over op zoek naar bier en zouden zowaar al eens een flitsboete in de bus krijgen. Niet echt uitzonderlijk nieuws dus, ware het niet dat ze een hobby met ons delen : het zoeken naar verhalen.
Reeds verschillende jaren verzamelen ze de meest waanzinnige vertelsels, cafépraat, folklore en ronduit onnozel geblaat en gaan trekken ze op onderzoek. 99% van hun onderzoeken komen tot de conclusie dat de originele verteller van het verhaal misschien net iets teveel van een bepaalde plant heeft gerookt .. MAAR .. Ze hebben ook een resem verhalen waar ze voor vreemde en onverklaarbare situaties zijn komen te staan. 13 van hun beste verhalen hebben ze in een boek gebundeld en dat boek is vanaf nu beschikbaar. (in het Frans, NAAR DE BRANDSTAPEL ERMEE). Eerlijk is eerlijk, dit is geen nieuwe Herman Brusselmans MAAR het zijn 129 pagina’s die vlot verteerbaar zijn. Het brengen van verhalen, die een mix van paranormale stuff en geschiedenis zijn, is geen sinecure. Philippe Crétal (de schrijver) slaagt er echter wonderwel in de aandacht te houden doorheen de 13 verhalen die gebundeld zijn. Het boek brengt vooral een compleet nieuw beeld van de Franse grensstreek. Plaatsen en gebeurtenissen die hun impact hebben gehad maar door ons, Belgen, totaal niet gekend zijn.
Het beste nieuws van de dag ? De prijs ! Voor 13€ haal je dit boek in huis, de prijs van een gore pitta met een zeikbiertje uit blik. Ik heb al slechter geweten.
13 Histoires étranges dans le Nord et le Pas-De-Calais.
Geschreven door Philippe Crétal
Uitgeverij : RAVET-ANCEAU
Verkrijgbaar bij ALRP of via Amazon. (klik)
