Trappen, trappen en nog eens trappen
Het stond ooit geklasseerd als de meest extreme trap ter wereld en het was niet eens de hoogste in eigen land. Montagne de Bueren, de eindeloze reeks treden die je van het stadscentrum naar de citadel van Luik brengt, is sinds jaar en dag een uitdaging die iedere Belg toch eenmaal in zijn of haar leven moet hebben ondergaan.
374 treden en een stijgingspercentage van 28%! Of het nu de grootste is of niet, we kunnen niet om het feit heen dat Montagne de Bueren een potige kerel is waarbij de kuiten van zowat iedere klimmer na enkele minuten gaan huilen.
Een strijd .. die ze verloren
In 1875 wilde men de slag van de 600 Franchimontezen gaan herdenken. 600 dappere strijders die het in de 15de eeuw hadden aangedurfd de tirannieke graaf van de troon te gaan verdrijven. Om ongezien tot aan de poorten van zijn kasteel te raken, trokken de 600 inwoners van Franchimont de flanken van de berg op en raakten zo tot aan hun doel (waarna ze in hun opzet faalden). Eind 19de eeuw werd dan ook besloten om op die flank een passend monument te bouwen, in de vorm van een trap.
Ongewild raakte Luik, met de Montagne van Bueren, verwikkeld in een soort van ego-strijd samen met Dinant. In 2013 pakte de Huffington Post, een Amerikaanse nieuwswebsite uit met een artikel dat de trap in Luik bovenaan de lijst van de meest extreme trappen ter wereld plaatste. Dat schoot in Dinant in het verkeerde keelgat. Hun trap naar de citadel telt immers 34 treden meer en dus waren ze van mening dat zij die titel verdienden.
De pijn wordt beloond
Of het nu Luik is of Dinant, wat ontegensprekelijk vast staat is het feit dat de beklimming tot aan de citadel jaarlijks niet alleen heel wat kijklustigen naar de stad brengt, ook sporters vinden hun weg naar de beklimming. De moedige zielen die de top halen, worden beloond op een uniek zicht op de vallei, wat meteen ook de pijn in de kuiten doet vergeten.
La Montagne de Bueren op Google Maps. (klik)
