Clairvius Narcisse was niet de eerste zombie, hij was wel de eerste die een interview gaf

We blijven er nuchter bij: een echte zombie apocalypse zullen we waarschijnlijk niet meer meemaken. Met schaamteloos genoegen genieten we volop van de betere zombie-films of reeksen en daar blijft het ook bij. Zombies, ondoden zijn figuren die behoren tot de wereld van de fantasie en folklore en daar moeten we het mee doen. Dan ontdek je het verhaal van Clairvius Narcisse en begin je te twijfelen. Clairvius was een Haïtiaan die beweerde een zombie te zijn en de wetenschap slaagde er niet in zijn verhaal te ontkrachten.

clairvius-narcisse
Zombificatie is niet voor gevoelige ogen

Wie dieper graaft in dit bizarre verhaal komt al snel terecht in de wereld van Voodoo, het populairste (en zowat enige) geloof in Haïti. Allerlei schimmige, obscure en vaak zelfs absurde rituelen helpen er mee de trend van het dagelijkse leven bepalen. Veel bronnen beschouwen Haïti en Voodoo dan ook als de geboorteplaats van de zombies zoals we deze kennen in onze cultuur. Het proces van zombificatie is binnen de Voodoo principes een straf die wordt opgelegd aan criminelen van de ergste soort. Tijdens een ritueel wordt hun ziel uit hun lichaam gehaald door het drinken van een magisch drankje. Nadien wordt het lichaam, zonder ziel, begraven zodat het lichaam voor eeuwig moet verder leven in een doodskist. 

Clairvius was officieel dood en daar stond hij dan, springlevend

Het overkwam ook Clairvius Narcisse in 1962. Na een heftig dispuut met zijn familie over eigendommen en land, werd hij door een Voodoo rechtbank veroordeeld tot zombificatie, de zwaarste straf die hij kon krijgen. Familie en dorpsbewoners waren getuige van het ritueel, de bevestiging van een dokter dat hij wel degelijk dood was en de daarop volgende begrafenis en daarmee was de kous af, totdat Clairvius 18 jaar later plots terug in het dorp verscheen. Zijn familie herkende hem en waren in shock. Hoewel Clairvius wel degelijk dood en begraven was, stond hij springlevend voor hen. Het verhaal werd, eerst nationaal dan internationaal, door de pers opgepikt en Clairvius herhaalde steeds hetzelfde, gedetailleerde verhaal. 

olight-banner
Olight – don’t settle for less

Na zijn begrafenis werd hij opgegraven door een Bokor (een Voodoo heks) en werd hij meegenomen naar de andere kant van het land. Hij kon niet ontsnappen omdat hij niet in staat was weerwerk te bieden, naar eigen zeggen omdat hij geen ziel meer had. Clairvius kwam er terecht op een boerderij waar hij als slaaf, tussen andere lotgenoten, moest werken op het land. De andere slaven waren volgens Clairvius allemaal zombies, allemaal mensen die werden opgegraven en tot het einde der tijden moesten werken. Hij slaagde er uiteindelijk in te ontsnappen en keerde zo terug naar zijn geboortedorp en zijn familie. Het verhaal van Clairvius was echter nog niet afgelopen. De straf van zombificatie was een straf zonder einde dus werd hij verplicht in afzondering te leven en diende hij te overleven van hetgeen hij wist te vinden. In 1994 stierf hij uiteindelijk een natuurlijke dood en werd hij begraven.

Een mysterie, veel vragen maar geen antwoorden

clairvius-narcisse
Een van de laatste foto’s van Clairvius, voor hij kwam te sterven

Het verhaal op zich lijkt zo te zijn weggelopen uit de betere horrorfilm (die is er trouwens, samen met een boek, ook gekomen) ware het niet van 1 belangrijk detail: Clairvius Narcisse werd door een wetsgeneesheer dood verklaard en een attest van overlijden werd opgesteld! Wade Davis, een Amerikaanse student, spendeerde jaren aan de zaak en kwam tot een aparte conclusie. Het product dat tijdens de zombificatie wordt gebruikt, zou volgens Wade tetrodotoxine bevatten, een gif dat terug te vinden is bij de kogelvis. Die tetrodotoxine verlamt het zenuwstelsel van de mens en verzwakt ook de hartslag tot het absolute minimum, waardoor het lijkt alsof iemand dan ook daadwerkelijk is gestorven. Tetrodotoxine eist jaarlijks nog steeds tientallen doden in Japan, waar het eten van kogelvis een statussymbool is. 

Alleen is de wetenschappelijke wereld het niet eens met die theorie. Volgens enkelen is het Clarvius-verhaal pure kolder en bangmakerij maar slagen ze er wel niet in een andere verklaring te vinden voor de terugkeer van de man. Meer dan 20 jaar na zijn definitieve dood zorgt de Haïtiaan nog steeds voor heel wat controverse. Wat als hij daadwerkelijk een echte zombie was? De enige met het echte antwoord werd (opnieuw) begraven en nam zijn geheim met zich mee.

Wie weet staat hij nog een 2de keer op van de doden?