Poltergeist, een vloek die misschien niet zo fictief was als men eerst dacht
Poltergeist is een film die zijn plaats in de wereld van de cult-klassiekers meer dan verdiend heeft. Een ijzersterke casting, een stevig script en de magie van Steven Spielberg hebben ervoor gezorgd dat zowat ieder levend wezen op deze planeet de film kent. Al heb je hem gezien of niet, je kent op zijn minst het verhaal of één van de personages die erin hebben gespeeld. Heel wat minder mensen weten echter dat de film zelf gepaard ging met enkele vreemde sterfgevallen waardoor er al snel sprake was van de Poltergeist Curse.
Toen de eerste film van de trilogie in 1982 in première ging, leek er geen vuiltje aan de lucht. De acteurs werden van dag op dag supersterren, mensen stonden in lange rijen aan te schuiven om heerlijk te gaan griezelen en de wereld was in de ban van de kleine blonde Carole Anne Freeling. Het wereldwijde succes zorgde ervoor dat er nog 2 delen werden ingeblikt maar de producenten hadden de grootste moeite om de acteurs (in het uiterst bijgelovige Hollywood) te vinden.
Dominique Dunn, de actrice die de rol van Dana Freeling (de oudste zus van het gezin) vertolkte, werd in 1982 door haar ex-vriend opgewacht. John Sweeney, stikjaloers van het succes dat zijn ex-liefje plots had, wilde haar terug en probeerde haar een laatste keer te overtuigen. Toen woorden het niet haalden, besloot hij haar te wurgen.
Poltergeist eiste al snel een tweede en derde slachtoffer
Julian Beck, de acteur die de onsterfelijke rol van Kane op zich nam, leed aan een ongeneeslijke kanker maar besloot toch om zich volledig te geven voor de opnames van de 2de film. Julian doorstond de opnames met glans maar overleed van zodra de film was ingeblikt. Als kers op de taart stierf ook Will Sampson, die de rol van Taylor de Indiaanse shaman op zich nam, pal na de opnames tijdens een longoperatie.
3 sterfgevallen tijdens de opnames van 2 films uit dezelfde reeks, meer was er niet nodig om de geruchtenmolen op gang te trekken. Iedereen was ervan overtuigd dat de film-franchise vervloekt was en de producenten moesten diep in de geldbuidel tasten om acteurs nog te kunnen overtuigen.
De Poltergeist vloek kende geen genade
De genadeslag kwam in 1988, net na het einde van de opnames voor de 3de film. Heather O’Rourke, het kleine meisje dat de hoofdrol speelt, wordt voor de 2de keer op rij naar het ziekenhuis gebracht. Tijdens haar eerste opname stelde men vast dat de kleine blonde superster oververmoeid is en last heeft van een kleine griep. Haar griep beter niet en na enkele dagen komt ze opnieuw terecht op de spoedafdeling waar al snel blijkt dat een verkeerde diagnose werd gesteld. Heather lijdt aan de ziekte van Crohn en een resem van symptomen volgen elkaar op. Het kindsterretje sterft op de operatietafel en heeft nooit het wereldwijde succes van de films mogen meemaken.
3 films, 4 sterfgevallen waarvan 2 op zijn minst merkwaardig te noemen zijn. Hoewel er nog plannen waren voor een 4de film, weigert iedereen nog deel te nemen ongeacht de vergoeding die wordt gegeven. Geen enkele acteur of actrice wil nog het risico nemen en een merkwaardig interview verzegelt het lot van de reeks.
Echte menselijke resten op de set?
JoBeth Williams, die in de eerste 2 films de rol van de moeder vertolkt, pakt tijdens talkshow uit met een bizar weetje. Spielberg zou tijdens de opnames gebruik hebben gemaakt van echte menselijke beenderen. De producent zou hebben willen besparen op enkele dure props en ging dan maar aan de slag met menselijke resten, in die tijd goedkoop en eenvoudig aan te kopen. Een sterke claim die tot op heden nooit is weerlegd geweest.
Of er echt een vloek op de filmreeks heerst of niet, de combinatie van een macaber decor en 4 sterfgevallen was meer dan voldoende om de believers te overtuigen.
