Een van die incontournables, één van die dingen die je moet gedaan hebben wanneer je op bezoek bent in Parijs, is ‘Le Cimetière Père-Lachaise’. Het moet één van de weinige plaatsen in de wereld zijn, die zowel mainstream als aparte toeristen aantrekt.
Een plaats middenin Parijs, een metropool die voortdurend in beweging is, waar de tijd stil is blijven staan.
Ja het is een kerkhof en ja je gaat er op eender welk moment van het jaar horden bezoekers tegen het lijf lopen. Het overgrote deel beseft niet echt goed wat ze er komen doen, ze weten alleen dat Jim Morrison er begraven ligt. Vraag aan die mensen wie Jim Morrison was en vanaf een bepaalde leeftijd hebben ze er geen idee meer van. Hij moet zonder twijfel een populaire gast geweest zijn, want zijn graf ligt vol bloemen. (voor hen die tot die laatste categorie behoren, Jim Morrison was de zanger van ‘The Doors’)
Wie de tijd neemt om ook de rest van het kerkhof te gaan bezoeken, maakt er kennis met een volledig andere wereld. Een plaats middenin Parijs, een metropool die voortdurend in beweging is, waar de tijd stil is blijven staan. Met een eigenlijke start begin de 19de eeuw (een eigenlijke start, want het domein werd reeds in de 15de eeuw beschreven, alleen was het dan geen kerkhof) groeide het uit tot het grootste kerkhof van Parijs. Met zijn 69.000 graven en zijn meer dan 5000 bomen, is dit in geen honderd jaar nog te vergelijke met de kerkhoven die we hier kennen. Het feit dat het ook op de flanken van een heuvel ligt, zorgt voor een bizar schouwspel wanneer je omhoog kijkt.
Echt uniek is het feit dat het kerkhof volzet is (kwestie van een verkeerd woordkeuze te gaan gebruiken). Er is geen plaats meer en er komt ook geen plaats meer vrij. Ronkende namen zoals Molière en Chopin liggen er begraven en net zoals zovele Parijzenaars is het hebben van een plaats daar een zaak van eer. Tijdens etentjes of feestjes pronken we graag met onze nieuwe smartphone, in Parijs is het chique om familie te hebben die er begraven ligt. Heel wat van de 69.000 graven zijn dan ook even oud als de begraafplaats zelf en bijna 7000 zijn ondertussen als historisch monument geklasseerd. Het zorgt ervoor dat de term ‘leven na de dood’ een nieuwe dimensie krijgt.
Père-Lachaise is vrij toegankelijk en is eenvoudig te bereiken met het openbaar vervoer. Hoewel jaarlijks meer dan 3 miljoen toeristen hun weg naar het kerkhof (en vooral 1 graf) vinden, is en blijft dit nog steeds een plaats van bezinning. Wees dan ook niet de randdebiel die er gaat picknicken.
Comments are closed.