Wie doorheen de catacomben van het web surft, komt vaak al eens van die verborgen pareltjes tegen. Over de definitie van ‘pareltjes’ kunnen we nog een stuk gaan kibbelen, want voor de ene is een onbekende hit van K3 een parel, voor de andere is het een vergeten autobiografie van Hitler. Ongeacht hoe we tegenover de term aankijken, is en blijft een parel de spreekwoordelijke waardevolle maar onbekende inhoud. Het verhaal van de Björk-stalker is zo een parel, alleen niet vanwege de voor de hand liggende reden.

Om maar meteen duidelijkheid te scheppen: op geen enkel moment gaan we hier geweld gaan verheerlijken. De Björk-stalker was een psychoot en een gestoorde halve gare, maar zijn verhaal is er eentje die zijn plaats in de annalen van het internet verdient. De stalker in kwestie, Ricardo Lopez, gebruikte immers eigen media om zijn boodschap breed te verspreiden, nog voor we dingen zoals Youtube of Facebook kenden. De man beëindigde, in een vlaag van waanzin, zijn leven maar zijn invloed op de hedendaagse maatschappij wordt ieder jaar heviger en intenser.

Tot op heden zijn heel veel mensen er nog steeds van overtuigd dat razend populaire vloggers zoals een Enzo Knol of een Meisje Djamilla, gebruik maken van een techniek die door een psychopaat werden bedacht.

De Björk-Stalker, die in het dagelijkse leven Ricardo Lopez heette, is het klassieke voorbeeld van een social reject. Een doodnormale jongen die erg graag wou uitblinken in iets, maar daar niet in slaagde. Zoals iedere jonge man, in volle identiteitscrisis, zocht Ricardo zich ook een hobby. Niet gaan voetballen of gaan linedancen, neen, Ricardo had een groter doel voor ogen.

ricardo-lopez
Vloggen avant-la-lettre.

In 1993 besloot Ricardo dat Björk, de zangeres van de gelijknamige groep, zijn muze zou worden. Meer nog, Björk was de vrouw van zijn leven en ze waren voorbestemd om voor altijd samen te zijn. Fan-paranoia is niet meteen een onbekend gegeven voor menig superster, maar het niveau paranoia van Ricardo bereikte ongekende en (gelukkiglijk) unieke hoogtes. Toen Ricardo vernam dat Björk een nieuwe relatie had, was het de druppel die de psychotische emmer deed overlopen. Hij startte een videodagboek (de voorloper van een vlog) waarin hij dag na dag zijn eigen mentale verval in beeld bracht.

De kers op de spreekwoordelijke taart volgde toen hij filmde hoe hij een bompakket maakte en op de post deed, om nadien een kogel door zijn hoofd te schieten. De politie kon zijn lijk en de video-opnames vinden en kon ei zo na vermijden dat het bompakket bij Bjork terecht kwam.

Een verhaal dat de haren in de nek spontaan doet stijgen, maar wat volgt is mogelijk nog absurder. Ricardo Lopez, de eeuwige nobody, kreeg uiteindelijk de erkenning en cult-status die hij steeds zocht. Met de komst en vooral het doorbreken van het internet, werden blogs en vlogs mainstream. In een subcultuur van een subcultuur verwierf het videodagboek van Ricardo naam en faam. Tot op heden zijn heel veel mensen er nog steeds van overtuigd dat razend populaire vloggers zoals een Enzo Knol of een Meisje Djamilla, gebruik maken van een techniek die door een psychopaat werden bedacht. Onbewust inspireert Ricardo Lopez ook, jaren na zijn zelfmoord, nog steeds mensen. Laat ons enkel hopen dat het enkel bij die digitale inspiratie blijft.