Dana Rexx combineert urbex en de apocalypse met een dosis muziek en zelfbesef

Rare jongens, die Urbexers! Ik ben er zeker van dat de hobby in Romeinse tijden nog niet aan bekendheid genoot maar het is natuurlijk een coole slogan. Ergens is de slogan ook niet geheel fout, het is een wereld die erg gesloten is en tegelijk ook enorm open. Niemand mag weten wat een urbexer doet maar we doen wel ons uiterste best om onze foto’s aan zoveel mogelijk mensen te laten zien. De geslotenheid van die wereld heeft natuurlijk ook z’n redenen maar van tijd tot tijd zie je mensen die het geheime op een positieve manier naar buiten brengen. Dana Rexx doet dat met een dosis muziek.

De videoclip van haar laatste schijf Time Flies vindt plaats in zo een urbex-paradijs, een verlaten hotel. Volgens de Antwerpse zangeres was het vooral de bedoeling om een soort van post-apocalyptische sfeer te gaan scheppen, waar de mensheid tot de absolute essentie werd herleid. Een verlaten gebouw, waar de natuur het vooral voor het zeggen heeft, past natuurlijk perfect in dat imago.

Kunst is grenzen opzoeken, ongeacht welke

Het spreekt voor zich dat dergelijke, creatieve uitspatting niet door iedereen gesmaakt gaat worden. Vooral binnen de auto-selecte wereld van het urban exploren heeft men liever niet dat ‘hun’ gebouwen van enige reclame genieten. De realiteit is dat de geschiedenis van iedereen is en dat eender welke vorm van elitair snobisme ervoor gaat zorgen dat net die geschiedenis vergeten wordt.

Normaliter spenderen we nooit tijd aan de review van muziek, we zijn nu éénmaal niet zo music-minded maar voor die ene keer maken we graag een uitzondering. Oh en er zijn gasmaskers, het gaat over het einde der tijden en het is een remake van Vaya Con Dios .. nuff said!