Bois Jacques, waar de reputatie van Easy Company werd gemaakt
We schrijven december 1944 in de Belgische Ardennen. De Duitsers kregen er, sedert de bestorming van Normandië, stevig van langs en vochten voor het grootste deel van de tijd terugtrekkend. In de Ardennen hergroeperen ze, krijgen ze steun van hun geduchte panzers en besluiten ze om een laatste offensief, de ultieme aanval in te zetten. Hun doel? Het innemen van Bastogne om van daaruit dan opnieuw verloren terrein terug te kunnen winnen. Kort leek het erop dat hun plan een succes was, totdat ze bij het kleine dorpje Foy aankwamen. In Bois Jacques, het bos aan de rand van het dorp, lagen de mannen van de 101 Airborne ‘Easy Company’ te wachten en zij waren niet meteen bereid om Bastogne zomaar op te geven.
De omstandigheden in 1944 waren gruwelijk. De winter kende geen genade en de kledij van de Amerikaanse paratroopers was totaal niet bestand tegen temperaturen die met -30 aan het flirten waren. De munitie was schaars en ook proviand was er niet meer. Bevoorraden kon niet want de weersomstandigheden lieten niet toe dat vliegtuigen materiaal konden droppen. Tot overmaat van ramp waren de Nazi’s ook ferm in de meerderheid. Per Amerikaan zaten er minstens 5 Duitsers op hen te wachten.
Opgeven was geen optie
Dat het de Nazi’s menens was, bleek al snel toen ze dagenlang non-stop Bois Jacques beschoten met alles wat ze in huis hadden. De leden van Easy Company stonden voor een aartsmoeilijk keuze. Trokken ze terug, dan viel Bastogne en kon het verloop van de oorlog ook draaien. Ze wisten ook dat ze in Foy te maken hadden met leden van de Waffen SS, psychotische idealisten die absoluut geen genade kenden en er niet voor terugdeinzden vluchtende mensen in de rug te schieten. Hielden ze dan weer stand, dan wachtte hen een zekere dood. Zonder kogels, artillerie, voeding en aangepaste kledij was het een kwestie van tijd alvorens ze zouden bezwijken. Was het niet door Duitse kogels, dan wel van de honger of de kou.
De Amerikanen kozen voor de laatste optie en begonnen zich in te graven. Doorheen Bois Jacques verscholen ze zich in kleine, erg ondiepe putten die ze ‘foxholes’ noemden. Het moest hen net voldoende bescherming bieden van de Duitse kogels waardoor ze ook een plan konden bedenken. Dat plan kwam er in januari 1945, toen Easy Company besloot om de aanval op Foy in te zetten. Een pure zelfmoordmissie die ze met succes af wisten te ronden. De Duitsers kregen er een pak slaag van formaat en Bastogne was opnieuw veilig.
De veldslag van Bois Jacques maakte deel uit van de razend populaire reeks “Band of Brothers” waar kijkers werden ondergedompeld in de ronduit levensgevaarlijke omstandigheden in het bos en de foxholes. Wie met eigen ogen wil zien hoe intensief het er allemaal moet zijn geweest, kan nog steeds naar Bois Jacques trekken. Complete stukken van het bos werden opnieuw aangelegd, na de eindeloze bombardementen maar verspreid tussen de bomen zijn veel van die foxholes nog steeds te zien. Het volstaat om er zelf even in te gaan liggen om te begrijpen dat de mannen van Easy Company klaar waren om het ultieme offer te brengen.
Bois Jacques en de foxholes: klik hier voor de Google Maps coördinaten
