Naturisme, want naakt is het beter (van horen zeggen)
Naturisme, het compromisloos naakt kunnen rondlopen in de vrije natuur. Het is een onderwerp dat al jaar en dag voor zowel ophef als opluchting zorgt. Voor de ene is het een hobby afgestemd op perverten en is het een kweekvijver voor alles wat ongezond is. Voor de andere is het dan weer een vorm van totale vrijheid, waar het systematisch denken in hokjes compleet onbestaande is. Wat er ook van aan is, een oordeel vellen is erg moeilijk wanneer je het niet zelf hebt ervaren dus trokken we richting Groede om er zelf de kleren uit te trekken.
Waren we zenuwachtig? Misschien wel. Naakt rondlopen is nu niet bepaald iets waar we tegenop kijken en thuis is het niet abnormaal dat we alles van een zekere “freedom” voorzien. Op een strand is het natuurlijk een ander paar mouwen en we kunnen niet anders dan toegeven dat we ook best wel in de knoop lagen met het schoonheidsideaal. Onze corona kilo’s kunnen nog enigszins worden gecamoufleerd met een tshirt maar naakt is er geen ontkomen aan.
Doorheen de duinen en langs de kustlijn trekken we, met het zand tussen de tenen, tot op het punt waar het beruchte paneel staat. Een bord met wat wetteksten geeft aan dat we in de naaktzone zijn aangekomen al hadden we niet meteen nood aan een teken om dat duidelijk te maken. Van kledij is er bij de strandgangers geen sprake meer, vrij en ongegeneerd zonnen is er de norm. Hoewel we initieel nog wat twijfelen valt het al snel op dat we de aandacht trekken, net omdat we de enige zijn met kledij aan. Het vereenvoudigd de volgende stap, de overschakeling naar naakt. Tshirt, short en zelfs boxer? Allemaal de tas in en we laten de wind tussen de billen waaien. Het vreemde en aparte gevoel dat we hebben, het gevoel dat achterin je hoofd speelt genre ‘wat ben je in godsnaam aan het doen’ verdwijnt in slechts enkele tellen. Geen kat kijkt raar op omdat je met je leuter in de wind loopt, zo lopen ze er immers allemaal bij. Ons kleur, die valt wel meteen op. Naturisten zijn, hoe kan het ook anders, egaal gebruind over hun gehele lichaam. Wij liepen erbij als 2 vuurtorens, waarbij enkel onze armen en benen van een zomerkleur waren voorzien.
We voelen ons vrij, echt vrij
Wat ons meteen opvalt is die befaamde vrijheid waarover iedereen spreekt, wel degelijk een solide argument is. Het feit dat je poedelnaakt over het strand loopt of een duikje in de zee neemt, voelt aan alsof je ongeremd kan bewegen. Het verklaart meteen ook de aantrekkingskracht van het naturisme, denken we.
Dan was er natuurlijk nog 1 heikel punt: het seksuele aspect. We stelden ons beiden de vraag of naakt rondlopen, tussen andere naakte mensen, misschien wat ongewenste prikkels teweeg zou brengen. Als vrouw is dat nog enigszins te camoufleren maar als man over het strand lopen met een knoert van een erectie? Het moet zowat de definitie van gênant zijn. We zijn (niet zo) jonge en vooral gezonde mensen die ons graag al eens laten gaan aan de verleiding en op een naaktstrand is het toch wat de melk bij de kat zetten? Ook daar is het antwoord verbazingwekkend negatief. Hoewel er, zowel bij de mannen als bij de vrouwen, enkele razend knappe exemplaren aanwezig waren, was lichamelijke interactie het laatste waaraan we dachten. In net geen 30 minuten voelde het naakt zonnebaden dusdanig normaal aan, dat je eigenlijk zou durven vergeten dat je op een naaktstrand bent. Op het normale strand ga je ook niet van bil dus waarom zou dat hier anders zijn.
Aan het einde van de dag trekken we onze kleren terug aan en het voelt alsof we een soort harnas aanspannen. Terug naar de wereld van individuen en klassen, weg van een wereld waar iedereen gelijk en vooral naakt is. Of naturisme voor ons een nieuwe roeping zal worden, daar hebben we nog niet meteen een antwoord op. Wat wel zeker is, is dat heel wat van de vooroordelen die rond het onderwerp naturisme draaien, compleet fout of achterhaald zijn.
Onze trip naar het naaktstrand van Groede kadert in een reportage die we maakten voor De Krant van West-Vlaanderen. De trip heen en terug gebeurde voordat er sprake was kleurenzones en quarantaines bij het oversteken van de grens.