Wat bewijst de steengravure in Dendera nu precies?

Hadden de oude Egyptenaren al lampen en dus elektriciteit? Volgens de geschiedenisboeken alvast niet want de gloeilamp zoals wij die kennen werd pas in de 19de eeuw op de markt gebracht. Toch zaait een tafereel, uit steen vervaardigd, in de Egyptische tempel van Dendera heel wat twijfel. Daarop zou immers een tekening te zien zijn van een enorme gloeilamp. Hebben de historici dan zo vergist? 

Wie de tekening voor het eerst bekijkt kan best wel begrijpen waar het idee vandaan komt. De vorm van een enorme gloeilamp is duidelijk te onderscheiden in het Egyptische tafereel. Het was meteen voer voor de uitwerking van verschillende theorieën over een uiterst geëvolueerde beschaving die de controle had over het oude Egypte. Als kers op de taart beweerden ook talrijke wetenschappers dat ze, in alle tempels en pyramides die ooit werden geopend, nooit roetsporen werden gevonden. Het was dus onmogelijk dat de oude Egyptenaren gebruik maakten van toortsen of olielampen en was elektriciteit het enige alternatief. 

Het is een knap verhaal, een concept dat hardnekkig blijft kleven bij heel wat believers van het eerste uur. Helaas is de realiteit is geraffineerder dan dat. Wie inzoomt op de gravure merkt al snel dat het beeld niet meteen een gloeidraad voorstelt, maar een slang. Wat de sokkel van de lamp moet voorstellen, is uiteindelijk een lotusbloem. Het geheel vormt een Djed, een teken uit de Egyptische symboliek waarmee een link naar stabiliteit en vruchtbaarheid wordt gelegd.

Toch blijft een harde kern geloven in het concept dat de Egyptenaren heel wat meer, geheime technologie in hun bezit hebben. Zo keert ook het verhaal van de Batterijen van Bagdad terug. Zullen ze uiteindelijk bewijzen voor hun theorie vinden? De toekomst zal het uitwijzen.