Wie zat aan het stuur van de B-17 Phantom Fortress?
Oorlog is niet bepaald een tijd van pais en vree. Verhalen over beide wereldoorlogen blijven dagdagelijks verschijnen en er gaat geen week voorbij zonder dat nieuwe en vooral mysterieuze schrijfsels wereldkundig worden gemaakt. Sommige zijn louter fantasie, anderen zijn dan weer angstaanjagend reëel. Het verhaal van de Phantom Fortress behoort tot die laatste categorie.
We flitsen terug naar november 1944. Ome Duits krijgt er ondertussen stevig van langs en nazi’s vreten keihard van de opkomende en onvermijdelijke nederlaag. De geallieerden bombarderen, wat nog overblijft van Duitsland, met zowat alles wat ze in huis hebben. De B-17 “Flying Fortresses” van de Amerikaanse luchtmacht vliegen op en af en dumpen tonnen explosieven op alles wat ook maar van enig militair nut was.
De Flying Fortress wordt de Phantom Fortress
Op 23 november spot het Anti-Aircraft-regiment van het Engelse leger, gestationeerd op het vliegveld van Kortenberg (wat we nu, in uitgebreide versie kennen als Zaventem), een B-17 die op hen afkomt. Daar hij niet vijandig is, wordt het vuur niet geopend, maar de B-17 mindert ook helemaal geen vaart. Het landingsgestel is uit dus hij gaat landen maar op de planning van de dag staat er helemaal geen aankomst voorzien. Het regiment gaat er dan ook van uit dat het gaat om een noodlanding en maakt alles in gereedheid.
De B-17 zet zich, met een hevige klap en aan een rotvaart, neer en komt pas tot stilstand buiten de landingspiste. De reddingsbrigade trekt meteen richting B-17, in de hoop de bemanningsleden te kunnen redden, maar treffen er een gigantisch raadsel in de vorm van een vliegtuig uit.
De enorme bommenwerper is volledig leeg. Van de bemanning ontbreekt elk spoor, enkel hun parachutes worden terug gevonden. De laatste zin in het logboek voegt enkel meer mysterie aan het raadsel toe. “Bad Flak”, intensief luchtafweer. Kreeg het vliegtuig het hard te verduren? Kregen ze enkele voltreffers te verwerken? Moest de bemanning evacueren? Maar waarom lagen de parachutes er nog en hoe kon het vliegtuig dan in hemelsnaam landen? Waar waren de slachtoffers en waarom was er geen bloed?
De B-17, die deel uitmaakte van de 91th Bombardment Group, kreeg al snel de bijnaam “Phantom Fortress” en het verhaal begon al snel paranormale bijklanken te krijgen. Spoken, goddelijke interventie, parallelle universums, … voor veel van de gelovige soldaten stond het buiten twijfel dat hier hogere machten aan het werk waren.
Het vreemde verhaal wordt nog vreemder
Het verhaal kent een bizarre twist, wanneer de bemanningsleden levend en wel worden teruggevonden. Volgens hun verklaringen waren ze op de terugweg van Merseburg, waar ze olieraffinaderijen met de grond gelijk moesten maken. Hun eindbestemming was hun basis in Engeland, maar aan de Duits-Belgische grens kregen ze enkele rechtstreekse inslagen te verwerken, waardoor ze hevige mechanische problemen kregen. Ze besloten het vliegtuig te verlaten en de kapitein schakelde de automatische piloot in, in de hoop dat de B-17 zou neerstorten in de Noordzee.
Het officiële rapport liet echter vele vragen onbeantwoord. Als de bemanning het vliegtuig kon verlaten, waarom lagen hun parachutes er dan nog in? Als ze rechtstreekse impacten te verwerken kregen, waarom was die schade dan niet zichtbaar aan het vliegtuig? De enige schade die vastgesteld kon worden, na de noodlanding, was die van de landing zelf. Eén vraag bleef echter met kop en schouders boven de rest uitsteken: “Wie zette het vliegtuig aan de grond?” Het officiële rapport spreekt over “een samenloop van omstandigheden en puur toeval”, maar gezien de tijdsgeest en het aantal rapporten dat dagelijks verwerkt moest worden, kan men ervan uitgaan dat men niet echt verder heeft gezocht.
De Phantom Fortress blijft tot op heden één van de meest merkwaardige mysteries uit de 2de Wereldoorlog, een mysterie dat waarschijnlijk nooit opgelost zal worden.
