Monopoly, het gezelschapsspel dat in zowat ieder huishouden wereldwijd terug te vinden is. Het gezelschapsspel dat aan de bron lag van spelavonden vol plezier en al evenveel gebroken vriendschappen en het spel dat als doel had aan te tonen dat slim investeren je, op lange termijn, geen windeieren zou leggen. Wat weinigen dan weer weten, is dat de originele monopoly werd ontworpen, om het kapitalisme in zijn hemd te zetten.

Waar de laatst overblijvende magnaat Monopoly wint, was het diegene die eerst failliet was die het spel van Lizzie kon winnen.

De officiële geschiedenis van Monopoly spreekt over het geniale brein van Charles Darrow, een Amerikaanse ondernemer, die samen met zijn zoon een uniek bordspel ontwerpt en datzelfde spel aan de man brengt. Parker Brothers is niet blind voor het idee en koopt Monopoly en alle rechten op in 1935, waarna het de wereld veroverd. Straten en huizen kopen, op een eerlijke of oneerlijke manier, en je tegenstanders failliet krijgen. De laatste die met geld overblijft is de grote winnaar. Het was en is nog steeds een recept voor een succes dat geen einde blijkt te kennen.
Een knap verhaal dat decennia lang mee in de handleiding werd gedrukt. De geschiedenis van Monopoly was immers hun beste marketing.

original-monopoly
Het originele patent, ingediend door Lizzie.

De realiteit is dat Monopoly het levenslicht ongeveer 30 jaar eerder zag, toen Lizzie Magie in 1903 een patent aanvroeg voor het spel “The Landlord’s game”. Als overtuigd antikapitalist wilde Lizzie maar al te graag de wereld tonen hoe hebzucht iedereen naar de verdoemenis zou helpen en de beste manier om dat te bereiken was .. door middel van een gezelschapsspel. Waar de laatst overblijvende magnaat Monopoly wint, was het diegene die eerst failliet was die het spel van Lizzie kon winnen.
In 1910 stelde Lizzie het spel voor aan de Parker Brothers, die er toen geen meerwaarde in zagen en ze wandelen stuurde.

1921 luidde het einde in van het patent en toen werd The Landlord’s Game vrij wild. Enkele mensen waren bij de pinken en vervormden het originele spel tot eentje met straatnamen, zodat iedereen er zich mee zou kunnen gaan associëren maar het is pas toen Charles Darrow er de typische kleuren aan had toegevoegd, dat hij de boel aan Parker Brothers verkocht kreeg.

Over Lizzie werd nooit meer gesproken, want een “make money” gezelschapsspel dat op antikapitalisme was gebaseerd? Het had de doodsteek voor de game kunnen zijn.