Si Ouey: kannibaal, moordenaar en mummie!
Mummies spreken tot ieders verbeelding. Niet alleen zijn een bron van inspiratie voor heel wat Hollywood-producties, ze vormen ook de basis voor heel wat legendes. Wie kent er niet de ontelbare verhalen over de vloek van Toetanchamon en het onheil dat zijn ontdekking met zich meebracht? Dergelijke verhalen zijn meestal terug te brengen naar toogpraat van de bovenste plank maar in het geval van de Si Ouey mummie hangt er toch een donker en vooral realistisch kantje aan vast.
Kort na de Tweede Wereldoorlog emigreert de Chinese Si Ouey naar Thailand. Hij kon er aan de slag als tuinier en de kerel, geboren in 1927, viel ook niet meteen op. Tussen 1954 en 1958 werd de streek rond Bangkok getroffen door enkele onverklaarbare moorden. 7 kinderen werden er, ontdaan van hun ingewanden, dood teruggevonden. Het was meteen de eerste keer in de moderne geschiedenis dat Thailand met een seriemoordenaar te maken kreeg. In die periode heerste er pure paniek bij de inwoners van de streek. De naam van Si Ouey haalt de Thaise headlines, wanneer de politie hem in 1958 op heterdaad betrapt. Hij probeert er het lichaam van een 8-jarig kind te verbranden, nadat hij de ingewanden heeft opgegeten. Het resultaat laat niet lang op zich wachten: na een proces van slechts 9 dagen wordt Si Ouey ter dood veroordeeld en verschijnt hij voor het vuurpeloton.
Een mummie met een duidelijke boodschap
De executie van een massamoordenaar, het is niet echt de gebeurtenis waar veel mensen de wenkbrauwen bij fronsen. Wat de Thaise overheid nadien deed, roept dan wel weer heel wat vraagtekens op.
Het lokale bestuur werd er geconfronteerd met 2, tot die tijd, volledige nieuwe situaties. Aan de ene kant was de angst onder de bewoners zo groot, dat ze zekerheid eisten. Ze wilden absoluut zeker zijn dat Si Ouey dood was en dat hun kinderen terug veilig over straat konden wandelen. Daarnaast had je ook de vrees voor copycats. Mensen zitten nu eenmaal vreemd in elkaar en dergelijke, dramatische gebeurtenissen inspireren altijd anderen om het te gaan kopiëren.
De Thaise overheid besloot dan ook om het lichaam, nadat het aan een batterij aan tests werd onderworpen, tentoon te stellen in het medische museum van Siriraj. Niet alleen konden alle locals met eigen ogen zien dat de moordenaar ook daadwerkelijk dood was, zijn gemummificeerde lichaam moest ook potentiële seriemoordenaars ontraden.
Si Ouey mag dan zijn dagen, tot in de eeuwigheid, als mummy gaan slijten; zijn effect is nog steeds levensecht.
