De Homo Touristicus, de slechtste versie van de toerist

Venetie, Barcelona en zelfs Brugge. Het zijn steden die op heel wat bucketlists staan en trekken dan ook jaarlijkse heel wat toeristen. Maar die steden en vooral de inwoners raken die toestroom aan toeristen zo stilletjes aan zat. Feit, toeristen brengen doorheen de band best wel wat commercie met zich mee en met die commercie gaat een almaar grotere “attitude” gekoppeld. Laat die overdosis aan attitude aan de bron liggen van de toeristenwrevel. Maak kennis met de Homo Touristicus.

homo-touristicus
Modder en gladde stenen, met een stijlvol hakje natuurlijk.

Chinezen, Russen, Fransen, Nederlanders, … Ieder land heeft wel een soort toerist dat ze liever kwijt dan rijk zijn. Helaas blijkt een oermens-attitude niet beperkt te zijn tot bepaalde landsgrenzen. Het lijkt er wel op dat het slechtste in de mens naar boven komt, van zodra de heuptasjes en lelijke zonnebrillen bovengehaald worden. Overbevolkte terrasjes waar de bezoeker, onder het motto ‘ik betaal dus ik mag dat’ steeds maar veeleisender wordt. Onbeleefd snauwen naar vlijtige jobstudenten, klagen omdat de goedkope wijn niet op de juiste temperatuur is of morren omdat er teveel zonlicht op hun tafel schijnt. Je kan het zo gek niet bedenken of de toerist ligt aan de basis ervan.

De Homo Touristicus trekt er nu ook op uit

Ondertussen trekt men het ronduit klotegedrag steeds meer door naar out there. Locaties die voordien van de veeleisenheid van de betalende toeschouwer werden gespaard, krijgen nu ook met het hemeltergend fenomeen te maken. Een survivaltocht op teenslippers? Speleologie in een kleurrijke bermudashort of even gaan dirtbiken op stiletto’s? “Waarom niet, ik betaal er toch voor”. Medewerkers van vooral het avontuurlijke onderdeel van de vakanties krijgen meer en meer te maken met de karaktertrekjes van de homo touristicus.

homo-touristicus
Leuke slippers met leopard print, net voor de valpartij

Een knap voorbeeld was hiervan te zien tijdens onze meest recente trip naar de Fairy Pools in Schotland. Koud, regenachtig en dus modderig met een flinke klim omhoog. Naaldhakken, pantoffels, sneakers, flip flops tot zelfs modieuze stadsschoenen. Het was er allemaal aanwezig met de ene valpartij na de andere tot gevolg. Het pad werd overbevolkt door mensen die geen stap vooruit konden zetten en kinderen gleden uit om uiteindelijk in het water te belanden. Het resultaat liet dan ook niet lang op zich wachten: diezelfde mensen gingen en masse hun gal uitspuwen bij de jobstudenten die de parking controleerden. Ze hadden 5€ parking betaald, hoe was het in godsnaam mogelijk dat er geen trappen werden geïnstalleerd? Waar was het sanitair en waarom was er geen shuttledienst om hen de berg op te rijden? Ook op de Mount Everest en de Mont Ventoux lijkt het steeds meer op een kermis dan op een natuurlijk avontuur, met dodelijke slachtoffers tot gevolg.

Toeristen krijgen een steeds maar slechter wordende reputatie maar heel erg misschien hebben ze dat ook aan zichzelf te danken. Respect is iets wat niet met de creditcard kan worden betaald.