Het leven online gaat snel, vaak soms te snel. Moderne urban legends, die online worden geboren en ook op die manier worden verspreid, zijn dan ook gebonden aan diezelfde snelheid. Ze vliegen doorheen sociale netwerken aan lichtsnelheid, maken slachtoffers en verdwijnen al even snel. “The Curse of Emily & Larysa” is het meest actuele voorbeeld.

emily-larysa-curse
De post, zoals hij massaal wordt gedeeld.

Het waren onze eigen kinderen die ons van de nieuwste hype op de hoogte brachten. Ze kregen via messenger een bericht doorgestuurd, van hun vrienden, met daarin een foto van 2 meisjes (Emily & Larysa). Rechts op de foto is een schim te zien die de arm van de meisjes vast neemt. De tekst is overduidelijk. Die foto werd genomen tijdens hun vakantie en beide meisjes werden vermoord door het spook dat op de foto te zien is. Wie de foto niet doorstuurt naar zijn vrienden en de paginas liket die vermeld worden, zal hetzelfde lot ondergaan.

De ronduit slecht gephotoshopte foto zou eigenlijk al een give-away moeten zijn en ook de vraag om bepaalde paginas te gaan liken maakt de boel zo klaar als water. Het gaat hier om een banale marketingstunt, dat oorspronkelijk door een bedrijf (met lage ethische waarden) de wereld werd ingestuurd en zich specifiek op de jeugd richtte. Kinderen leven en beleven vooral het internet op een compleet andere manier. Hun notie van goed en kwaad is nog niet zo fijn afgesteld als die van volwassenen (en zelfs voor heel wat volwassenen is die balans niet altijd even accuraat) en de berichten die van hun vrienden komen worden ook veelal als ontegensprekelijk “waar” bekeken. Gaandeweg werd het bericht aangepast en werden her en der nieuwe paginas toegevoegd, maar de vloek wordt levendig en wel onder scholieren verdeeld.

Is de vloek dan geheel ongevaarlijk? Dat dan weer niet.

Is de vloek echt? Neen. Gaan kinderen sterven als ze het niet delen? Absoluut niet. Hebben kinderen er schrik van? Ja, de legende is valser dan de boezem van Lolo Ferrari, maar hun angst is echt. Is de vloek dan geheel ongevaarlijk? Dat dan weer niet.

De cruciale rol wordt hier gespeeld door de paginas die geliked moeten worden. In de originele versie waren die paginas waar hippe kledij voor kids werd aangeboden. In de eindeloos gemodificeerde versies spreken we reeds van paginas van bedenkelijke reputatie. Het genre paginas en websites waar men kinderen eigenlijk niet heen hoort te sturen.

De meest effectieve manier om als ouder hierop te gaan reageren, is door kinderen duidelijk te maken dat dit larie en apekool is. Ik heb zelf het bericht van mijn zoon gekregen, dit enkele dagen terug en stuurde het naar niemand door. Voor zover ik weet leef ik nog. Ga alvast niet zelf gaan meedoen aan de hype onder het motto “baat het niet, dan schaadt het niet”. Dergelijke digital urban legends leven voort dankzij die manier van denken.

Don’t be the problem, be a part of the solution.